بررسی نقش دیپلماسی نظامی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

فرآیندهای نظامی- امنیتی در خاورمیانه(غرب آسیا) با توجه به مجاورت جغرافیایی به شکل اساسی بر منافع و جایگاه استراتژیک ج.ا. ایران در ترتیبات امنیتی خاورمیانه تاثیرگذار بوده است. از طرف دیگر، حضور آمریکا در منطقه با پیوندهای استراتژیکی که محور عربی – صهیونیستی برقرار کرده، این روابط را پیچیده تر ساخته است. در همین راستا، نوسازی ارگان های نظامی، تسلیحات و تجهیرات نظامی متناسب با دانش و فناوری روز دنیا در دستور کار ج.ا. ایران قرار گرفت. پژوهش حاضر می کوشد با بهره گیری از روش تحلیلی- توصیفی به بررسی سیاست های نظامی اتحاذ شده از سوی ایران در قبال شکل نوینی از دیپلماسی به نام "دیپلماسی نظامی" و تاثیر آن بر سیاست خارجی کشور می پردازد. در این راستا، سوال محوری مقاله بر این مبنا است که دیپلماسی نظامی چه تاثیری بر سیاست خارجی ج.ا. ایران داشته است؟ با توجه به اینکه دیپلماسی نظامی، شیوه نوین ارائه توان نظامی برای پرهیز از درگیری، افزایش بازدارندگی و ابزاری در دست کارگزاران سیاست خارجی دولت ها به منظور افزایش قدرت چانه زنی و توانمندسازی آن است، بررسی های بوجود آمده نشان خواهد داد که اتخاذ چنین رویکردی از سوی ج.ا. ایران، سبب افزایش توانمندی این کشور در پیگیری اهداف سیاست خارجی و پیرو آن، افزایش قدرت- امنیت و نقش آن در عرصه تحولات منطقه ای می باشد.