ارتباط کیفیت زندگی کاری با سلامت عمومی پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی

زمینه و هدف: با توجه به ماهیت بیماری و وضعیت مددجویانی که تحت درمان هستند، در بخش های روانپزشکی فشار، تنش و استرس بیشتر از سایر بخش ها است که این امر ممکن است سلامت عمومی پرستاران در همه ابعاد را به خطر اندازد. این موضوع می تواند کیفیت زندگی کاری پرستاران راتحت تاثیر قرار دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط کیفیت زندگی کاری با سلامت عمومی پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی مراکز آموزشی درمانی دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران انجام گرفته است. روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است که در آن ۲۰۰ نفر از پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران که با روش نمونه گیری طبقه ای با تخصیص نسبتی انتخاب شدند، شرکت داشتند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل  Quality of Work Life QuestionnaireوGeneral Health Questionnaire  بود. در تجزیه و تحلیل آماری از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل و آنالیز واریانساز طریق نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ استفاده شد. یافته ها: میانگین نمره کیفیت زندگی کاری کسب شده پرستاران مورد پژوهش در سطح متوسط و میانگین نمره کسب شده در سلامت عمومی آنان در سطح خوب به دست آمد. کیفیت زندگی کاری به طور کلی با سلامت عمومی در دو حیطه علائم اضطرابی و اختلال خواب (۰۲۶/۰P=) و علائم افسردگی (۰۴۱/۰P=) همبستگی معنی دار آماری معکوس داشتند یعنی با افزایش کیفیت زندگی کاری نمره سلامت عمومی در حیطه علائم اضطرابی و اختلال خواب.و علائم افسردگی.یافت که نشاندهنده بهبود سلامت عمومی در دو بعد ذکر شده می باشد. نتیجه گیری کلی: کیفیت زندگی کاری می تواند سلامت عمومی پرستاران بخش های روانپزشکی را در ابعاد علائم اضطرابی و اختلال خواب و علائم افسردگی تحت تاثیر قرار دهد. به کارگیری سیاست هایی جهت ارتقاء شرایط کار و بهبود کیفیت زندگی کاری پرستاران می تواند اثرات مطلوبی بر سلامت عمومی آنان در بخش های روانپزشکی داشته باشد.