طنز حلقه مفقوده تدریس

هدف این پژوهش، تبیین جایگاه و بررسی ضرورت ورود طنز در حوزه تدریس مقطع ابتدایی بود، در این پژوهش مطالعات مرتبط با حوزه طنز و تدریس به منظور تبیین لزوم کاربست عملی آن در ارتقای کیفیت تدریس معلمان مورد بررسی قرار گرفت. این پژوهش به لحاظ هدف جزو پژوهش های کاربردی و به لحاظ روش از نوع سنتز پژوهشی بود که با استخراج مولفه ها و نکات مشترک تعدادی از تحقیقات مرتبط با طنز در حوزه تدریس بر مبنای اصول تلفیق، سنتزی از داده ها و یافته ها مورد بازآرایی، بازاندیشی و تحلیل قرار گرفت. این پژوهش به بررسی جایگاه طنز در دین اسلام، آموزش وپرورش و برنامه درسی و عناصر آن، تاثیرات طنز (مثبت و منفی)، کارکردهای طنز (زیستی، روان شناختی، فرهنگی، آموزشی)، پیامدهای طنز (مثبت و منفی)، انواع طنز (مناسب و نامناسب) در فرایند تدریس پرداخت. یافته های پژوهش نشان می دهند که استفاده از طنز در تدریس به پیشبرد بهتر فرایند آموزش، افزایش میزان شادی و نشاط دانش آموزان و ارتقای سطح توجه آنان در یادگیری کمک شایانی می کند. معلمان می توانند با استفاده از طنز در تدریس به عنوان یک ابزار کمک آموزشی بر کیفیت و جذابیت یادگیری بیفزایند. همچنین استفاده صحیح از طنز در فرایند تدریس باعث کاهش اضطراب و استرس، افزایش انگیزه دانش آموزان، افزایش علاقه به مطالعه می شود، اما استفاده نامناسب از طنز باعث کم اعتبار شدن معلمان، کاهش ارزش و حرمت فضای کلاس در بین دانش آموزان می شود. درنهایت، پیشنهادهایی برای استفاده صحیح از طنز در حوزه تدریس و بهبود کیفیت یادگیری ارائه شد.