بررسی عمده ترین دلایل و بازه زمانی معمول برای بیش فعالی و اختلال نقص توجه در دانش آموزان

اختلال نقص توجه شایع ترین اختلال رفتاری است که در کودکان تشخیص داده می شود. پزشک اطفال، روانشناس، روانپزشک اطفال یا متخصص سلامت روان معمولا اختلال نقص توجه را در کودکان تشخیص می دهد. ارزیابی های تشخیصی اختلال نقص توجه شامل مصاحبه دقیق برای توضیح سابقه رشدی، سلامت جسمی و روانی کودک، مشاهده رفتار کودک و بررسی مقیاس های درجه بندی استاندارد تکمیل شده توسط والدین و آموزگاران کودک می شود. هرچند آزمون های مرتبط با آموزش تحصیلی کودک نیز می تواند مفید باشد، اما انجام دادن آنها برای تشخیص دقیق اختلال نقص توجه ضروری نیست. بسیاری از والدین کودکان مبتلا به نقص توجه در سن پایین متوجه علائم فرزندشان می شوند. نقص توجه عموما در دیگر فرزندان یک خانواده نیز مشاهده می شود. اکثر خانواده ها زمانی در صدد درمان برمی آیند که علائم فرزندشان توانایی یادگیری و انطباق یافتن با انتظارات مرتبط با فعالیت های تحصیلی و متناسب با سن را مختل کرده باشد.