اثربخشی فرزندپروری ذهن آگاهانه بر تنظیم شناختی و رفتاری هیجان مادران کودکان کم شنوا
محل انتشار: دوماهنامه فیض، دوره: 27، شماره: 1
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 83
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FEYZ-27-1_009
تاریخ نمایه سازی: 3 تیر 1402
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی فرزندپروری ذهن آگاهانه بر تنظیم شناختی و رفتاری هیجان مادران کودکان کم شنوا انجام شد.
مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای کودک کم شنوای ۴ تا ۶ساله شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود که به روش تصادفی ساده از بین مراکز و انجمن های ناشنوا و کم شنوا انتخاب شدند. حجم نمونه ۳۰ نفر بود که به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند و هر گروه ۱۵ نفر بودند. گروه آزمایش در ۱۰ جلسه ۹۰دقیقه ای به صورت ۳ جلسه در هفته در برنامه آموزش فرزندپروری ذهن آگاهانه شرکت کردند؛ درحالی که گروه کنترل در این برنامه شرکت نکرد. ابزارهای پژوهش، شامل پرسشنامه های تنظیم شناختی هیجان (گرانفسکی و همکاران، ۲۰۰۹) و تنظیم رفتاری هیجان (کرایج و گارنفسکی، ۲۰۱۹) بود. آزمودنی ها با استفاده از این پرسشنامه ها در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس و اندازه گیری مکرر تحلیل شدند.
نتایج: نتایج نشان داد که برنامه فرزندپروری ذهن آگاهانه بر تنظیم شناختی و رفتاری هیجان مادران کودکان کم شنوا تاثیر معناداری داشت (۰/۰۵>P).
نتیجه گیری: براساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که برنامه فرزندپروری ذهن آگاهانه سبب بهبود تنظیم شناختی و رفتاری هیجان مادران کودکان کم شنوا می شود.
کلیدواژه ها:
Children with hearing loss ، Emotion regulation ، Mindful parenting ، فرزندپروری ذهن آگاهانه ، تنظیم هیجان ، کودکان کم شنوا
نویسندگان
علی آقازیارتی
Department of Psychology and Education of People with Special Needs, Faculty of Education and Psychology, University of Isfahan, Isfahan, I.R. Iran.
محمد عاشوری
Department of Psychology and Education of People with Special Needs, Faculty of Education and Psychology, University of Isfahan, Isfahan, I.R. Iran.
قاسم نوروزی
Department of Psychology and Education of People with Special Needs, Faculty of Education and Psychology, University of Isfahan, Isfahan, I.R. Iran.
دانیل پی هالاهان
Department of Curriculum, Instruction and Special Education, University of Virginia, U.S.A.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :