ریز رخساره ها، محیط های رسوبی و فرآیندهای دیاژنزی سازند ایلام در دو طرف گسل های بالارود و پیشانی کوهستان (جنوب ناحیه لرستان و شمال دزفول شمالی).

در این پ‍ژوهش سازند ایلام در چهار برش سطحی (کبیرکوه، سمند، انجیر و اناران) و هشت چاه در حوضه لرستان ، دزفول شمالی و دشت آبادان به ضخامت کلی ۱۵۹۲ متر مورد مطالعه رسوب شناسی قرار گرفت. این سازند به سن سانتونین- کامپانین پیشین از مخازن نفتی کربناته مهم در حوضه زاگرس در جنوب غرب ایران می باشد. مطالعه میکروسکوپی منجر به شناسایی تعداد ۲۰ ریزرخساره کربناته در چهار کمربند رخساره ای انجام شده است. رخساره های رسوبی در کمربندهای رمپ داخلی (سدی)، رمپ میانی، رمپ خارجی و دریای باز ژرف از نوع رمپ با بخش انتهایی شیب دار نهشته شده اند. کمربند رخساره ای حوضه عمیق بیشترین گسترش را در ناحیه و کمربند رخساره ای رمپ داخلی (سدی) کمترین گسترش را دارد و به صورت محدود در چاه های دشت آبادان و دزفول شمالی مشاهده شده است. بررسی نتایج مطالعات رخساره ای و تغییرات نمودارهای پتروفیزیکی نشان می دهد که حوضه رسوبی به سمت شمال ناحیه مورد مطالعه و پس از گسل بالارود در ناحیه لرستان عمیق تر می شود. مهمترین فرآیندهای دیاژنزی سازند ایلام شامل سیمانی شدن، میکریتی شدن، تراکم شیمیایی، رگه انحلالی، نوشکلی، انحلال، شکستگی، پیریتی شدن، فسفانی شدن، گلوکونیتی شدن، آشفتگی زیستی و دولومیتی شدن می باشد. سیمانی شدن بیشتر در رخساره کم عمق در دشت آبادان و تراکم شیمیایی، پیریتی شدن و شکستگی عمدتا در رخساره های عمیق توالی ایلام در ناحیه لرستان گسترش دارد. فراوانی انواع تخلخل ها محدود بوده ولی بیشترین گسترش مربوط به تخلخل حاصل از شکستگی، درون دانه ای و ریزتخلخل میکروسکوپی است. مقایسه فرآیندهای دیاژنتیکی نشانگر این است که کربنات های سازند ایلام در ناحیه لرستان بیشتر تحت تاثیر دیاژنز تدفینی قرار گرفته است.