تاثیر ۸ هفته تمرینات ترکیبی، هوازی تناوبی و هوازی تداومی بر ظرفیت های ریوی، شاخص های نکروز تنفسی-ریوی و عملکرد نظامیان در آب و هوای سرد و کوهستانی
محل انتشار: مجله طب نظامی، دوره: 24، شماره: 9
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 202
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MILIT-24-9_002
تاریخ نمایه سازی: 5 تیر 1402
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: رابطه نزدیک و موثری بین آمادگی جسمانی و کارایی دستگاه تنفسی وجود دارد، به طوری که به عنوان یکی از عوامل مهم موفقیت در ماموریت های سازمانی، بویژه در شرایط آب و هوایی نامتعارف (سرد و کوهستانی) مطرح شده و در پیشگیری از مشکلات تنفسی نقش مهمی ایفا می کند. پژوهش حاضر به منظور مقایسه تاثیر تمرین هوازی، مقاومتی و ترکیبی بر حجم ها و ظرفیت های ریوی، شاخص های نکروز تنفسی ریوی و عملکرد نظامیان ۴۵-۳۰ سال در شرایط آب و هوای سرد و کوهستانی انجام شد. روش ها: تعداد ۴۰ مرد نظامی با محدوده سنی ۴۵-۳۰ سال به طور تصادفی در چهار گروه ۱۰ نفری، شامل: گروه تمرین ترکیبی، گروه هوازی تناوبی، گروه هوازی تداومی و گروه کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت ۸ هفته، به صورت سه جلسه در هفته و هر جلسه ۹۰ دقیقه با شدت ۶۰% تا ۸۰% حداکثر تکرار بیشینه (در تمرینات ترکیبی) و ۶۰% تا ۸۰% ضربان قلب بیشینه (در تمرینات هوازی) در شرایط آب و هوای سرد (با اختلاف دمایی ۵% پایین تر از میانگین دمای روزانه) و کوهستانی شهر تبریز اجرا گردید. ظرفیت های ریوی و شاخص های سرمی پروتئین سلولی کلارا ۱۶ (CC۱۶) و پروتئین D سورفکتانت (SPD) و رکورد دو ۳۰۰۰ متر در گروه های تمرینی، قبل و بعد از اتمام برنامه تمرینی به ترتیب از طریق آزمون دستگاه اسپیرومتر، روش آزمایشگاهی الکتروکمیلومینسانس و آزمون میدانی ارزیابی شد. برای بررسی تفاوت های درون گروهی و بین گروهی به ترتیب از آزمون های آماری t همبسته و واریانس یک راهه و تست تعقیبی بنفرونی استفاده شد. به منظور تحلیل آماری از نرم افزارSPSS نسخه ۲۲ استفاده شد و ۰/۰۵P < span style="color:black">< سطح معناداری در نظر گرفته شد. یافته ها: اجرای ۸ هفته برنامه پروتکل تمرینات ترکیبی، تناوبی هوازی و تداومی هوازی به طور معناداری میزان ظرفیت های ریوی، رکورد آزمون کوپر (دوی ۳۰۰۰ متر) نظامیان را بهبود بخشید (۰/۰۵P<) و شاخص های پلاسمایی CC۱۶ و SPD را به طور معناداری کاهش داد (۰/۰۵P<). در مقایسه بین گروهی بهبود مقادیر این شاخص ها در گروه تمرینات ترکیبی نسبت به گروه تمرینات تناوبی هوازی (۰/۰۵P<) و گروه تمرینات تداومی هوازی (۰/۰۵P<) معنادار بود. نتیجه گیری: اجرای ۸ هفته تمرینات ترکیبی در مقایسه با تمرینات هوازی تداومی و تناوبی در کاهش پاسخ های نکروز و کاتابولیکی خطرزا و افزایش ظرفیت های دستگاه تنفسی و بهبود عملکرد در شرایط آب و هوای سرد و کوهستانی موثرتر است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نادر حامد چمن
مرکز تحقیقات بیومکانیک بالینی و ارگونومی، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران
سیمین ریاحی
مرکز تحقیقات بیومکانیک بالینی و ارگونومی، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :