بررسی اثر تلقیح بذور با ریزوبیوم و مایکوریزا و محلوپاشی هیومیک اسید بر عملکرد دانه نخود در شرایط آبیاری تکمیلی

تنشهایی مانند تنش خشکی و کمبود عناصر غذایی از عوامل اثر گذار بر کاهش عملکرد محصولات زراعی از جمله نخود میباشد. با توجه به اینکه کشت نخود در کشور اغلب بصورت دیم میباشد بنابراین بکارگیری روشهایی برای کاهش اثرات منفی ناشی از محدودیت دسترسی به آب و عناصر غذایی دارای اهمیت ویژه میباشد. به این منظور آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه در سال زراعی ۱۳۸۹-۹۰ بصورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. پلاتهای اصلی شامل یک دور آبیاری تکمیلی در ابتدای گلدهی و بدون آبیاری (دیم) بود. همچنین کاربرد و عدم کاربرد عوامل بیولوژیک (ریزوبیوم، مایکوریزا و هیومیک اسید) بصورت فاکتوریل در پلاتهای فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که استفاده از یک دور آبیاری تکمیلی در ابتدای گلدهی اثرات مثبتی بر عملکرد نخود دارد. در بین کودهای زیستی کاربرد مایکوریزا سبب افزایش عملکرد دانه و محلول پاشی با هیومیک اسید بهبود عملکرد دانه را در پی داشت. همچنین اثر متقابل آبیاری تکمیلی و محلول پاشی با هیومیک اسید باعث افزایش عملکرد دانه در نخود شد.