ساماندهی بافت های فرسوده شهری در جهت اجرای قانون جهش تولید مسکن؛نمونه موردی: شهرستان زاهدان

بسیاری از شهرهای کشور با پدیده ی فرسایش محله ها و بالطبع بافت فرسوده ی شهری مواجه اند. نمود عینی این فرسایش افتزندگی اجتماعی در این بافت هاست. عوارض فرسایش به صورت نیمه متروک و متروک شدن بناها، مسکن های نامناسب و نابهنجارو نزول کیفیت های اقتصادی، اجتماعی پدیدار می شود. وسعت بالای بافت های فرسوده با معضلات فراوان و نبود استراتژی هایروشن درخصوص برنامه ریزی و مدیریت طرح و اجرا در نوسازی این گونه بافت ها سبب شده است تا زمینه های تحقق قوانین ومصوبات موجود نیز فراهم نشود و بافت های فرسوده شهری با روندی افزایشی به یکی از مهم ترین چالش های شهرها تبدیلشوند. یکی از بزرگترین مشکلات اجرایی ساماندهی بافت های فرسوده در شهر زاهدان، موانع قانونی و نابسامانی اینگونه بافت هاستساماندهی بافت های فرسوده، موضوع چند وجهی و چند نظمی است. در این بین، نظام حقوقی ساماندهی بافت های فرسوده کهاز مهم ترین وجوه و زمینه های تحقق پذیری آن به شمار می رود، تاکنون در ایران بخصوص شهر زاهدان کمتر مورد توجه قرارگرفته است.پژوهش حاضر به سبک مروری و از نظر نوع تحلیلی- توصیفی و از لحاظ هدف کاربردی می باشد و اطلاعات موردنیاز آن با استفادهاز کتاب ها، مقالات و پایگاه های معتبر علمی و پژوهشی گردآوری شده است. در این تحقیق به بررسی وضعیت ساماندهی بافتهای فرسوده مناطق شهری پرداخته شده که ماحصل نتایج نشان می دهد باید استفاده از اراضی درون شهری در بافت فرسوده،سکونتگاه های غیررسمی و اراضی متصل به بافت شهری به منظور تامین زمین مورد نیاز برای جهش تولید مسکن در اولویت باشد،همچنین ساماندهی بافت های فرسوده با اجرای قانون جهش تولید مسکن محقق می شود