بررسی رابطه مهارت های زندگی با سلامت روانی و خودتنظیمی دانش آموزان متوسطه دوره دوم دخترانه شهرستان مراوه تپه

این تحقیق به بررسی رابطه مهارت های زندگی با سلامت روانی و خودتنظیمی دانش آموزان متوسطه دوره دوم دخترانه شهرستان مراوه تپه پرداخته است. در جهت تحقق این هدف، سه فرضیه مورد مطالعه قرار گرفت. روش تحقیق با توجه به ماهیت موضوع از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی و از نوع پیمایشی و همبستگی بوده و برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد مهارت های زندگی ساعتچی و همکاران(۱۳۸۹)، سلامت روانی گلدبرگ (۱۹۷۹)(GHQ) و خودتنظیمی بوفارد، بویزورت، وزئو و لاروش (۱۹۹۵) استفاده شده است. برای شناخت میزان اعتبار ابزار سنجش از تکنیک اعتبار صوری و برای تعیین پایایی ابزار از تکنیک ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش ۹۰۸ نفر از دانش آموزان متوسطه دوره دوم دخترانه شهرستان مراوه تپه است. به منظور برآورد حداقل حجم نمونه از جدول مورگان استفاده شد که با توجه به حداقل نمونه مورد نیاز ۲۶۹ نفر از دانش آموزان متوسطه دوره دوم دخترانه شهرستان مراوه تپه که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها از روش معادلات ساختاری و نرم افزار Spss استفاده شد. نتایج و یافته های تحقیق بیانگر این است که بین مهارت های زندگی با سلامت روانی، بین مهارت های زندگی با خودتنظیمی دانش آموزان و بین سلامت روانی با خودتنظیمی دانش آموزان متوسطه دوره دوم دخترانه شهرستان مراوه تپه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.