کانفورمیسم و اپورتونیسم، لایه های پنهان و نیمه تاریک شخصیت

حب ذات، خودخواهی و خوددوستی از ویژگی های ذاتی آدمی است. این خصیصه ها، انسان را به سوی جلب منفعت شخصی و نیز دفع ضرر، سوق می دهد. و شاید منفعت طلبی، تنها عاملی باشد که او را به سوی کار و تلاش و کسب دانش و مهارت سوق داده و تحمل رنج ها و مشقت ها برای زندگی بهتر را معقول و موجه جلوه می دهد. از سوی دیگر هنگامی که افراد، در جامعه و زندگی گروهی و جمعی قرار می گیرند، با منافع جمعی نیز آشنا می شود، به عبارت دیگر هر فردی علاوه بر برخورداری از منافع شخصی باید منافع عمومی مانند امنیت، آزادی، نظم اجتماعی و ... را نیز بشناسد و آن را رعایت کند. اغلب، در این بین افرادی هستند که در اصطلاح کانفورمیسم و اپورچونیست نامیده می شوند. این افراد همواره منافع شخصی را به منافع جمعی ترجیح داده و با تغییر موقعیت زمانی و مکانی خود را در ایده آل ترین شرایط قرار می دهند. هرچند در بلندمدت این ویژگی مدیریت روابط آنها را در محیط ، جامعه، گروه و فعالیت های حرفه ای دشوار می کند. در این مقاله، در یک مقدمه و دو گفتار ویژگی های شخصیتی این افراد با روشی تحلیلی توصیفی مورد مطالعه و واکاوی قرار می گیرد.