بررسی تاثیر توسعه تعامل معلم و مدیریت در بهبود کیفیت آموزش

با توجه به اینکه معلم در محوریت چرخه ی فعالیت های یاددهی-یادگیری قرار می گیرد تا بتواند نیروهای کارآمد از نظر دانش، نگرش و مسئولیت های اجتماعی از قبیل مسئولیت پذیری، پاسخگویی، وجدان کاری، شخصیت و منش حرفه ای را تربیت نماید، باید خود دارای معیارهایی باشد تا بتوان انتظارات والدین، مدرسه و جامعه را تامین کند. از این رو می توان گفت، از جمله عواملی که می تواند با کیفیت تدریس معلمان در ارتباط باشد، ویژگی های شخصیتی معلمان می باشد. روابط حرفه ای مبتنی بر اعتماد به توسعه یک چشم انداز مشترک برای مدرسه کمک می کند. با این حال، چگونگی ایجاد یک فضای مشارکتی چالش برانگیز است. یک بازبینی سیستماتیک برای شناسایی استراتژی هایی برای ارتقای همکاری کارکنان با دیدگاه بهبود مدرسه انجام شد. براساس دستورالعمل های بیانیه های گزارش دهی ترجیحی برای بررسی های سیستماتیک و متاآنالیز(PRISMA)، ما ۱۸ مقاله را انتخاب کردیم که بر رویکردهای مختلف برای ایجاد محیط های مشارکتی در مدارس متمرکز بودند. یافته اصلی این بود که پرکاربردترین روش های مشارکتی، مربوط به فرآیندهای آموزشی و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان است. عواملی که مانع استقرار فرهنگ مشارکتی مدرسه می شود، به بی میلی معلمان به اشتراک گذاری و تبادل شیوه ها، عدم مشارکت و آموزش معلمان مربوط می شود. رهبران آموزشی همچنین نقش کلیدی در توسعه محیط های تعاونی و تفویض رهبری موثر دارند.