بررسی اثربخشی روش تدریس ایفای نقش بر میزان ابعاد درگیری تحصیلی دانش آموزان پایه یازدهم مقطع متوسطه دوم پسران شهر یاسوج

با توجه به نتایج پژوهش، ابعاد درگیری تحصیلی از طریق روش تدریس ایفای نقش تحت تاثیر قرار می گیرد. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی روش تدریس ایفای نقش در درگیری تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه پایه یازدهم شهر یاسوج است. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و به روش پیش آزمون و پس آزمون می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه پایه یازدهم شهر یاسوج در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ است. نمونه آماری این پژوهش ۴۰ نفر بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و بعد به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و گواه جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه درگیری تحصیلی ریو و تیسنگ(۲۰۱۳) با ضریب پایایی ۰/۹۲ استفاده شده است و پیشرفت تحصیلی بر اساس معدل نیمسال دانش آموزان بود. به منظور تلخیص داده ها از شاخص های آمار توصیفی (فراوانی، انحراف معیار، میانگین، درصد، جدول) استفاده شده است و برای پاسخ به فرضیه های پژوهشی از آزمونهای آمار استنباطی (آزمون کلموگرف- اسمیرنف، و تحلیل کواریانس) بهره برده شده است. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که از مقایسه پس آزمون مولفه ی ابعاد درگیری تحصیلی (درگیری عاملی، درگیری عاطفی، درگیری رفتاری و درگیری شناختی) در دوگروه با کنترل کردن اثر پیش آزمون، پس از شرکت در جلسات مداخلات روش ایفای نقش نشان داد نمرات مولفه ی ابعاد درگیری تحصیلی دانش آموزانی که در گروه آزمایش شرکت داشتند، نسبت به آن هایی که در گروه کنترل جایگزین شده بودند (P≤۰/۰۵، F(۱.۳۶)=۴/۴۸۱ و ۰/۱۱=۲ƞ) و نمرات مولفه ی پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که در گروه آزمایش شرکت داشتند، نسبت به آن هایی که در گروه کنترل جایگزین شده بودند (۴/۵۶۸ =(P≤۰/۰۵، F(۱.۳۶ و ۰/۱۱=۲ƞ) افزایش معناداری داشته است. آموزش روش ایفای نقش بر میزان ابعاد درگیری تحصیلی دانش آموزان (در معرض مداخله) اثرگذار است و باعث افزایش ابعاد درگیری تحصیلی (درگیری رفتاری، عاملی، شناختی و عاطفی) دانش آموزان پسر مقطع متوسطه پایه یازدهم شهر یاسوج شده است.