بررسی رابطه هوش معنوی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان با نقش میانجی ذهنیت فلسفی دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول پایه نهم مدارس شهر خرم اباد در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه هوش معنوی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، با نقش میانجی ذهنیت فلسفی دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول پایه نهم مدارس شهر خرم اباد در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود. لذا اینتحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت موضوع توصیفی از نوع همبستگی است. روش گرد آوری اطلاعات در این پژوهش به صورت میدانی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول (پایه نهم) شهر خرم آباد در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ تشکیل خواهند داد. حجم جامعه آماری، با استفاده از فرمول کوکران به تعداد ۱۰۰نفر بوده که انتخاب نمونه ها به روش نمونه گیری تصادفی – خوشه ای خواهند بود. ابزارهای پژوهش عبارتند از: ۱) پرسشنامه خوداظهاری هوش معنوی کینگ (SISRI-۲۴) است که این مقیاس دارای ۲۴ گویه و شامل چهار مولفه تفکر انتقادی وجودی، معناسازی شخصی، آگاهی متعالی، گسترش خودآگاهی می باشد. گویه های پرسشنامه هوش معنوی در طیف پنج درجه ای لیکرت (کاملا مخالفم، مخالفم، گهگاهی، موافقم، بسیار موافقم) تنظیم شده اند. ۲) پرسشنامه ذهنیت فلسفی اسمیت که بر اساس نظریه اسمیت (۱۹۶۵) طراحی و اعتباریابی شده است، پرسشنامه ذهنیت فلسفی شامل ۴۲ سوال می باشد. این پرسشنامه شامل ۳متغیر «جامعیت، تعمق، انعطاف پذیری» می باشد که براساس مقیاس پنجگزینهای لیکرت (هرگز، به ندرت، گاهی اوقات، اغلب و همیشه) تنظیم می گردد. برای تجزیه وتحلیل داده های آماری و بررسی فرضیه های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS۲۱ و LISREL ۸.۵۴ ازآماره های توصیفی و آزمون استنباطی متناسب با نوع داده ها و متغیرها استفاده خواهد شد. تجزیه وتحلیل شامل دو بخش است: ۱) آمار توصیفی که در آن، میانگین، انحراف معیار و ۲) آمار استنباطی شامل معادلات ساختاری ارائه خواهد شد. نتایج تحقیق حاکی از تایید تاثیر تمام مولفه های نقش میانجی ذهنیت فلسفی بر رابطه هوش معنوی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد.