ارزیابی بهزیستی روانی در معلمان زن مقطع ابتدایی: نقش پیش بین تحمل پریشانی و صمیمیت زناشویی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی بهزیستی روانی بر اساس تحمل پریشانی و صمیمیت زناشویی انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی معلمان زن ابتدایی شهر بوکان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۱۴۰ نفر به عنوان نمونه مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۹۵)، تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵) و صمیمیت زناشویی باگاروزی (۲۰۰۱) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از روش های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام و با نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ صورت گرفت و سطح معناداری آزمون ها ۰/۰۵ در نظر گرفته شد. یافته ها نشان داد که همبستگی مثبت معنی داری بین تحمل پریشانی و صمیمیت زناشویی وجود داشت. همچنین همبستگی مثبت معنی داری بین تحمل پریشانی و صمیمیت زناشویی با بهزیستی روانی معلمان زن وجود داشت. ۲۸/۴ درصد از واریانس بهزیستی روانی توسط تحمل پریشانی و در مجموع ۳۵/۲ درصد از واریانس بهزیستی روانی توسط تحمل پریشانی و صمیمیت زناشویی تبیین شد. بر اساس یافته های این پژوهش تحمل پریشانی و صمیمیت زناشویی نقش مهمی در پیش بینی بهزیستی روانی معلمان زن ابتدایی شهر بوکان دارند.