واکاوی حکم جراحی زیبایی محض در اعمال عبادی بعد از وقت

جراحی‎زیبایی محض یکی از اقسام جراحی‎زیبایی به شمار می‎رود که تنها به دلیل دست یافتن به زیبایی انجام می‎پذیرد، اما آن چه در این جراحی مدرن و نوظهور مهم می‎نماید ممنوعیت بعد از عمل جراحی است که شخص برای رسیدن به بهبودی کامل ملزم به رعایت آن است و استفاده نکردن از آب جهت انجام اعمال عبادی از جمله آنهاست. از همین رهگذر ضروری نبودن و لزوم تفویت مقدماتی همچون وضو و غسل نسبت به برخی از اعمال عبادی موجب پدیدار شدن اختلاف نظر هایی نسبت به مشروعیت این عمل در میان فقیهان شده‎است به طوری که برخی حکم به جواز عمل جراحی‎زیبایی محض نموده و برخی نیز اگر چه انجام چنین عملی را مشروع نمی‎‎‎دانند، اما نسبت به قضا و اعاده نمودن اعمال به جای آورده شده یکسان نمی‎‎‎اندیشند. یافته‎های این پژوهش که بر اساس رویکرد تحلیلی – اجتهادی سامان‎یافته، حاکی از آن است که انجام عمل جراحی محض بعد از داخل شدن وقت اعمالی همچون نماز جایز نبوده و در صورت انجام آن لازم است مکلف اعمال خویش (مانند نماز) را با تیمم به جای آورد، اما نیازی به قضا و یا اعاده اعمال انجام شده در زمان بهبودی نیست.