مقدمه: یکی از مشکلات عمده جنین، دفع محتویات روده جنین در کیسه مایع آمنیون یا مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم می باشد. اگر مدت زمان آغشته شدن مایع به مکونیوم طولانی باشد و یا اگر مکونیوم غلیظ باشد، خطرات جدی را برای مادر و جنین به دنبال دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع نوزادان متولد شده با
مایع آمنیوتیک مکونیال و عوارض مادری و جنینی همراه آن انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در یک دوره ۶ ماهه (آذر ۱۳۹۳ تا خرداد ۱۳۹۴) بر روی ۱۳۸۳ نفر از زنان با بارداری تک قلو و سن حاملگی بیشتر از ۲۸ هفته که به علت شروع دردهای زایمان به بیمارستان ام البنین (س) مشهد مراجعه کرده بودند، انجام شد. اطلاعات مورد بررسی شامل: سن مادر، سن حاملگی، تعداد بارداری، روش زایمان، شرایط مایع آمنیوتیک، جنسیت نوزاد، آپگار نوزاد، ABG (گازومتری خون شریانی)، وزن هنگام تولد و نیاز به احیای نوزاد بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۲) و آزمون های آماری تی تست و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در مطالعه حاضر از ۱۳۸۳ مورد زایمان طبیعی، ۱۱۴ مورد مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم داشتند (شیوع ۲/۸%). تعداد سزارین در گروه مکونیال غلیظ (۲۶ مورد (۳/۴۳%)) نسبت به مکونیال رقیق (۹ مورد (۷/۱۶%)) بیشتر بود (۰۰۲/۰=p). میزان ABG غیرنرمال در گروه مکونیال ۱۰ مورد (۷/۸%) بود که ۶ مورد (۲/۵%) در گروه دیسترس جنینی بود. میزان ABG غیرنرمال ۸% بود که به طور معناداری در گروه مکونیال غلیظ بیشتر بود (۰۰۲/۰=p). آپگار کمتر از ۷ در دقیقه اول در گروه مکونیال غلیظ بیشتر بود (۰۱/۰=p) و آپگار دقیقه ۵ تفاوتی بین دو گروه نداشت. هیچ مورد از تشنج و مرگ نوزاد در دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: در این مطالعه شیوع مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم ۲/۸% بود. اگرچه میزان سزارین در گروه مکونیال غلیظ بیشتر بود، ولی میزان دیسترس جنینی در دو گروه مکونیال غلیظ و رقیق اختلاف معناداری نداشت. با توجه به عوارض سزارین در مادر، زایمان طبیعی میتواند یک روش انتخابی در این مادران باشد و سزارین محدود به موارد دیسترس جنینی و یا مکونیال غلیظ دور از زایمان باشد.