بررسی عوامل موثر بر زمان عود بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی با استفاده از مدل های مختلف رخدادهای بازگشتی

در بسیاری از مطالعات پزشکی بیماری هایی وجود دارد، که بیمار پس از درمان و بهبودی، مجددا امکان ابتلا به بیماری را داراست. به این نوع بیماری ها عودپذیر یا بازگشتی گفته می شود. یکی از مهمترین مسائل در پزشکی، بررسی بیماری های بازگشت پذیر و مشخص کردن عوامل موثر بر بازگشت بیماری است. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر عوامل مرتبط با عود بیماری اختلال دوقطبی با استفاده از مدل های مختلف رخدادهای بازگشتی می باشد. در این مطالعه هم گروهی تاریخی، اطلاعات مربوط به ۴۰۰ بیمار مبتلا به اختلال دوقطبی با بیش از یک بار عود منجر به بستری در بیمارستان فرشچیان همدان درنظر گرفته شد. به منظور بررسی اثر متغیرها بر زمان عود از مدل اندرسون و گیل و مدل شکنندگی مشترک مخاطره متناسب کاکس با رویکرد فرآیند شمارشی استفاده شد. تحلیل ها با استفاده از نرم‎افزار R ویراست ۳.۲.۳، انجام شد. تعداد دفعات عود بین دو تا هفت بار بود. میانگین سنی بیماران ۸۱/۴۸±۳۲/۱۱ سال بود. متغیرهای معنی دار در مدل های اندرسون و گیل و شکنندگی مشترک مخاطره متناسب کاکس با رویکرد فرآیند شمارشی یکسان، و شامل جنسیت، محل سکونت و عدم مصرف دارو بود (۰/۰۵>P). در بین مدل های برازش داده شده در مطالعه حاضر که تنها دفعات عود صرف نظر از ترتیب آن ها مد نظر بود، مدل شکنندگی مشترک مخاطره متناسب کاکس با رویکرد فرآیند شمارشی در مقایسه با مدل اندرسون و گیل دارای برازش بهتری بود.