تاثیر استفاده از ۵۰ درصد وزنی، الیاف فولادی در پوسته های بتنی مسلح در مواجه با پد یده خزش و کاهش میزان آب مصرف شده

بتن یکی از مصالح بسیار پر کاربرد در صنعت ساحتمان و بطور کلی مهندسی عمران می باشد. استفاده از مصالح و روش های نوین در ساخت بتن های با مشخصه بالا و کیفیت بهتر دنیا را به سمت نوآوری های ساخت و مصالح، برای این ماده پر مصرف ساختمانی سوق داده است. یکی از مواردی که مدت زیادی است در راستای کاربرد و خواص آن تحقیقات صورت گرفته است استفاده از الیاف در بتن می باشد. الیاف فولادی یکی از پر کاربردترین این موارد می باشد. افزودن الیاف به بتن از یک سو و از سوی دیگر کاهش میزان آب مصرفی به واسطه افزودن فوق روان کننده باعث شده است که در دو جهت سازه ای و کنترل مصرف آب جهت ساخت بتنمورد اهمیت قرار گیرد. در این مقاله از دو منظر مقاومت و تاب آوری بتن در برابر پدیده خزش و نیز میزان آب مصرف شده جهت ساخت بتن مقایسه ای صورت گرفته است. این مهم از دو منظر مهم است. مورد اول کاهش هزینه های ساخت بتن و رسیدن به نتیجه مطلوب و مورد تایید در بتن سازه ای و پارامترهای مشخصه بتن و مورد دوم به دلیل محدودیت های زیست محیطی و آبی در دنیا و علی الخصوص در کشور ایران مهم می باشد که به طرقی آب مصرفی جهت ساخت بتن را کاهش دهیم. در این مقاله از هر دو منظر نتایج و بررسی را به چالش کشیده ایم. بتن این آزمایش بتن خود تراکم با مقاومت ۳۵ مگاپاسکال بوده است و در دو نسبت حجمی صفر (بدون فایبر)، ۰/۶۶% (۵۰ کیلوگرم در مترمکعب) و با فیبرهای فلزی به طول ۳۰ میلیمتر و نسبت ظاهری (طول به قطر مقطع) ۳۷/۵ مسلح شدند. بتن ساده و غیرمسلح نیز دارای عیار ۳۵۰ کیلوگرم بر مترمکعب بوده که برای کارهای ساختمانی مصرف دارد. با توجه به مصرف فوق روان کننده در بتن خود تراکم در عین وجود الیاف فلزی ما شاهد افزاش مقاومت کششی بتن بوده ایم که مستند شد، آب مصرف شده در این بتن در مقایسه با بتن های سازه ای مرسوم و معمول ۳۵ درصد کمتر بوده است که با توجه به شرایط فوق حاد در کشور ایران و به نوعی حاکم بر دنیا از منظر کاهش باران و خشکسالی بسیار مورد توجه و مهم می نماید.