بررسی بتن های خودتراکم حاوی میکروسیلیس و پوزولان خاش با رویکرد دوام توسط آزمایش هدایت الکتریکی

بتن خودتراکم ( scc ) یک تحول بزرگ در صنعت ساختمان بوده که تحت وزن خود جریان داشته و بدون هیچگونه ارتعاش قادر به پرکردن قالب می باشد. این بتن توسط محققان ژاپنی در دهه ۱۹۸۰ به صنعت ساختمان معرفی شد. اتخاذ تدابیر مناسب در طراحی و ساخت مخلو ط های بتن خودتراکم، نوع سیمان، محدود کردن مقدار نسبت آب به مواد سیمانی و استفاده از پوزولان های طبیعی و مصنوعی مهم بوده و دوام سازه های بتنیرا تضمین می کند. استفاده از پوزولان های طبیعی و مصنوعی به دلیل کاهش گرمای هیدراته شدن، کاهش مصرف سیمان، کاهش گازهای گلخانه ای، بهبود خواص بتن تازه نظیر قابلیت پمپاژ، افزایش دوام و ... به عنوان مصالح نوین در صنعت تولید بتن مورد مصرف قرار گرفته است. باتوجه به اینکه بتن پرمصرف ترین مصالح در صنعت ساختمان بوده، در حال حاضر بررسی مشخصات و ویژگی پوزولان های موجود در بتن خو دتراکم یک نیاز اساسی در کشورهای در حال توسعه می باشد. در تحقیق حاضر ۱۸ طرح مخلوط بتن خودتراکم حاوی میکروسیلیس و پوزولان خاش در سه نسبت آب به مواد سیمانی ۰.۴۰ ، ۰.۴۵ ، ۰.۵۰ به همراه طرح مخلوط شاهد ساخته شد و نمونه ها تحت آزمایش هدایت الکتریکی قرار گرفتند و نتایج نشان می دهد که استفاده از میکروسیلیس و پوزولان خاش موجب کاهش هدایت الکتریکی در نمونه های بتن خو دتراکم نسبت به نمونه هایبتن شاهد گردیده است. همچنین افزایش درصد جایگزینی میکروسیلیس و پوزولان خاش به عنوان ماده جایگزین سیمان موجب بهبود رفتار مکانیکی، کاهش جریان عبوری در نمونه ها و افزایش دوام در بتن های خودتراکم گردیده است.