بررسی مولفه های پایداری در اشعار ملک الشعرا بهار و احمد شوقی

ارتباط فرهنگ ها از موضوعاتی است که در عصر حاضر بیش از پیش ذهن انسان ها را به خود معطوف کرده تا بدانجا که متخصصان علوممختلف همواره در پی آنند تا با ایجاد ارتباط و حلقه های وصل میان ابعاد مختلف دانش، این دغدغه بشر را پاسخ گویند. از علومی که درایفای این نقش سهم بسزایی دارد، ادبیات تطبیقی است. ادبیات تطبیقی با مقایسه و بیان شباهت ها و تفاوت های ادبیات دو یا چند ملت بازبان های مختلف در جهت نزدیکی هر چه بیشتر آن ها گام برمی دارد. از این رو در این نوشتار باتکیه بر ادبیات تطبیقی به بررسی عناصراستبدادستیزی در شعر دو شاعر مصری و ایرانی یعنی احمد شوقی و بهار می پردازیم. با بررسی تاریخ سیاسی ایران و مصر، به انقلاب هایمردمی در دو کشور برمی خوریم. در مصر به علت ظلم و ستم حاکمان وقت و استعمار کشورهای غربی در دوره های مختلف، شاهدنهضت های آزادی خواهانه پی در پی مردم این کشور هستیم. در ایران نیز با شدت گرفتن فشار پادشاهان قاجار بر مردم و بی لیاقتی آنان دراداره امور مملکت و به خصوص در عرصه سیاست خارجی، مردم با رهبری روشنفکرانی چون "سید جمال الدین اسدآبادی" ضد حاکمانجیره خوار غرب قیام کردند و آزادی، عدالت و خروج استعمارگران را از کشورشان خواستار شدند. در این میان ادبیات دو ملت در خیزشمردم و قیام ضد ظالمان وقت نقش مهمی ایفا نمود. ادبیات و به ویژه شعر با آگاهی بخشیدن به مردم و تشویق آنها به حضور در صحنهانقلاب از ابزارهای مهم نهضت های ملی بودند. پیش از ورود به بحث اصلی تعریفی مختصر از ادبیات تطبیقی ارائه می دهیم