درآمدی بر روش تحقیق خود مردم نگاری

انسان موجودی است که توان شکل دهی به تجربیات خود را دارد و حقیقت ترکیبی از واقعیاتی است که از تجربه های انسان و ذهنیات و شرح حال های او همان گونه که به دست می آید. بنابراین در انجام پژوهش های اجتماعی و فرهنگی باید به دنبال روش هایی باشیم که تجربه انسانی, محور آن باشد. اتواتنوگرافی یکی از زیر شاخه های مردم نگاری محسوب می شود و امکان دسترسی به جنبه های مهمی از تجربه های انسانی را فراهم می کند که با سایر روش ها امکان پذیر نیست. این تحقیق در پی درآمدی بر روش تحقیق اتو اتنوگرافی یا خودمردم نگاری می باشد و از روش گردآوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای در بدست آوردن داده های لازم استفاده می کند. و به ویژگی های خود مردم نگاری، قلمرو کاربرد اتواتنوگرافی، روند کار، نگارش آن، اهداف خود، نقد های وارده، مزایا، محدودیت ها، معیارهای ارزیابی و خوانش های خود مردم نگاری می پردازد.