بررسی اثرات حفاظتی رزمارینیک اسید بر التهابی سلول های کبد در مدل استئاتوهپاتیت غیرالکلی در موش سوری: سیکلواکسیژناز ۲/ پروستاگلندین E۲

زمینه و هدف: استئاتوهپاتیت غیرالکلی یکی از بیماری های شایع کبدی است که با تجمع بیش از حد چربی (استئاتوز) و التهاب در کبد شناخته می شود. التهاب یکی از علل اصلی برای ایجاد و پیشرفت این بیماری است که از مسیرهای مختلفی اتفاق می افتد. رزمارینیکاسید به عنوان یک فرآورده آنتی اکسیدان و ضدالتهاب درنظر گرفته می شود که اثرات مثبتی بر بهبود آسیب های کبدی دارد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثرات حفاظتی رزمارینیک اسید بر کاهش التهاب کبدی القاشده به وسیله استئاتوهپاتیت غیرالکلی در موش های سوری نر از طریق اثر بر مسیر سیکلواکسیژناز۲/پروستاگلندین E۲ و ماتریکس متالوپروتئیناز ۹ می باشد. روش بررسی: در این مطالعه از ۲۴ سر موش های سوری نر نژاد C۵۷/BL۶ استفاده شد. حیوانات به ۴ گروه مساوی شامل کنترل، رزمارینیکاسید، استئاتوهپاتیت غیرالکلی و استئاتوهپاتیت غیرالکلی-رزمارینیک اسید تقسیم شدند. در گروه های ۳ و ۴، استئاتوهپاتیت غیرالکلی با استفاده از رژیم غذایی فاقد متیونین و کولین و در طی ۸ هفته القا شد. در گروه های رزمارینیک اسید و استئاتوهپاتیت غیرالکلی-رزمارینیک اسید، حیوانات روزانه رزمارینیک اسید را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. پس از ۸ هفته حیوانات کشته شدند و نمونه بافت کبد تهیه شد. برای بررسی بافت شناسی از رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین و برای مطالعات مولکولی از روش ریل تایم پی سی آر و الایزا استفاده شد. یافته ها: این مطالعه نشان داد که استفاده از رزمارینیک اسید موجب بهبود استئاتوز و التهاب در بافت کبد شد. همچنین رزمارینیک اسید باعث کاهش بیان ماتریکس متالوپروتئیناز ۹ و آنزیم سیکلواکسیژناز۲ شد. درنهایت سطح کبدی پروستاگلندین E۲ به صورت معناداری کاهش یافت. نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از رزمارینیک اسید می تواند با کاهش بیان ژن های آنزیم سیکلواکسیژناز۲ و ماتریکس متالوپروتئیناز ۹ و نیزکاهش غلظت پروستاگلندین E۲ موجب کاهش التهاب و درنتیجه بهبود بیماری استئاتوهپاتیت غیرالکلی القاشده در موش های سوری نر شود.