نقش از خود بیگانگی خط مشی در عدم تمایل اجرای خط مشی در سازمان های دولتی

یکی از دلایل شکست و یا اثربخش نبودن اجرای خط مشی ها در سازمان های دولتی، بیگانگی مجریان از خط مشی است. از خود بیگانگی خط مشی، حالتی روانشناختی است که منجر به گسست روان شناختی مجریان از خط مشی ها می شود. بنابراین فهم مفهوم از خود بیگانگی خط مشی، افزایش حساسیت خط مشی گذاران نسبت به این موضوع و اندازه گیری میزان تاثیر آن بر اجرا؛ به ارتقای عملکرد و بهبود اثربخشی خط مشی در مرحله پیاده سازی آن، کمک قابل توجه ای می نماید. هدف از انجام این پژوهش، مروری بر نقش از خود بیگانگی خط مشی در عدم تمایل اجرای خط مشی در سازمان های دولتی می باشد. روش استفاده شده در این پژوهش به صورت مطالعه مروری میباشد. در واقع ما با بررسی متون نظری مرتبط با مسئله از خود بیگانگی خط مشی میکوشیم تا از طریق بررسی کتابخانه ای مشخص کنیم که چه عوامل باعث رخداد از خود بیگانگی خط مشی در اجرای خط مشی و پیامدهای آن در سازمان های دولتی میشود. نتایج پژوهش نشان داد که از خود بیگانگی خط مشی پیامدهای منفی در سازمان دارد؛ از جمله کاهش تمایل به اجرای خط مشی و کاهش تعهد سازمانی، کاهش حمایت رفتاری از خط مشی و کاهش بهزیستی روان شناختی مجریان.