نقش آموزش حضوری پسا کرونا مبتنی بر روشهای فعال تدریس در یادگیری دانش آموزا ن

امروزه یکی از مهم ترین ویژگی های نظام های آموزشی موفق، استفاده معلمان از روش های فعال تدریس در کلاسهای درساست. درکشورما استفاده از رو شهای نوین تدریس چند سالی است که در محافل تعلیم وتربیتی مطرح میشود، ولی درمرحله ی عمل کمتر از معلمان شاهد اجرای آن درکلاس هستیم. هدف این مقاله بررسی اهمیت و ضرورت روشهای فعالتدریس در آموزش حضوری پس از دوره کرونا در یادگیری دانشآموزان مقاطع مختلف تحصیلی است، در دوره ی کرونا کهآموزش مجازی در قالب شبکه شاد اجرا شد، تدریسهای جذاب زیادی را از معلمان مشاهده کردیم ؛ زیرا خاصیت تدریسمجازی بر تنوع و خلاقیت است، هر چند اگر تدریس معلم مبتنی بر روشهای فعال نباشد. ولی همین روشهای نوین تدریسدر آموزش حضوری معنای بیشتری می یابد. روش جمع آوری اطلاعات در این مقاله از نوع کتابخانه ای و این پژوهش از نوععلمی و ترویجی است. در این پژوهش اطلاعات مرتبط با موضوع به صورتکیفی و مبتنی بر مستندات، جمع آوری و موردنقد و بررسی قرار گرفت و در پایان این بررسی به این نکته رسیدیم که در دوره پساکرونا و در سال های تحصیلی آینده، برایجبران کاستی های آموزش مجازی و برای جبران ویژگی های منحصرا ظاهری این آموزش، استفاده از روشهای فعال تدریسدرآموزشهای حضوری برای معلمان به یک باید تبدیل شده که شایسته است، مسئولان آموزش و پرورش بسترهای عملیاتی-شدن این مطلوب را فراهم ساخته و نیز معلمان به این مساله درکلاسهای درس به عنوان یک دغدغه توجه داشته باشند، تادانش آموزان و نظام آموزشی،خلاق تر و برتر و نیز به تبع این موفقیت درآینده، جامعه ای پیشرو در تمامی عرصه ها داشته باشیم.