چگونه توانستم روابط آسیب زا بین دانش آموزان (دختر و پسر) پایه نهم متوسطه مدارس مختلط روستایی و عشایری را کاهش دهم ؟

اجتماع و زندگی اجتماعی حاوی ارتباطات یا روابط بشری است که معمولا بین افراد جامعه برقرار می گردد و زندگی انسانها سراسر باساختارهای ارتباطی پیوند خورده است، نوع برخوردها و روابط در اجتماع انسانی بر حفظ و تداوم بقای آن اجتماع و در سطح بالاتر درجوامع انسانی تاثیرگذار است. روابط بین دختران و پسران نوجوان و جوان در کشور ما همواره به صورت یک معضل اجتماعی مطرحبوده است و اولیای خانه و مدرسه پیوسته به وضع حادی با آن روبرو بوده اند. از یک سو مراجعات مکرر خانواده ها به مراکز مشاوره ومتخصصین تعلیم وتربیت که حاکی از نگرانی و چاره جویی بر این نوع روابط است و از سوی دیگر گزارش ها و درگیری های مدارس،دانشگاه ها و مراکز آموزشی و تربیتی حاکی از سردرگمی آنان در برخورد با این معضل بوده و لذا چگونه می توانند به سوالات خوددررابط هبا اینکه چه کنند تا نوجوان به شکل نامشروع و نامتعارف با افراد غیرهمجنس رابطه برقرار نسازد، دوستی و عشق آنان را چگونهچاره ساز باشند و با چه زبانی آنان را به راه راست هدایت کنند تا از طریق نامه، تلفن و طرق دیگر با افراد غیرهمجنس رابطه برقرارنسازد، پاسخ دهند. در این راستا تصور و نگرش نوجوانان در مورد جنس مخالف و نیز طرز تلقی آنان در این روابط میتواند زمینه سازایجاد آن گردد. عوارض کوتاه مدت و بلندمدت این رفاقت ها بر روی درس و در نتیجه افت تحصیلی، ایجاد شک و تردید و سوءظننسبت به همسر آینده، اضطراب و تنوع طلبی و خطر برگشت به عادات پیشین و لغزیدن در فساد، فشار بر روی اعصاب و روان، سستکردن بنیاد خانواده ها و بچه های طلاق و ... مسائلی نیستند که نه راحت بتوان از کنار آنها گذشت و نه جبران کرد لذا اقدام به حلمشکل و چاره گشایی در این زمینه، تمرین و آموزش جهت اصلاح روابط دانش آموزان دختر و پسر کلاس نهم مذکور (پنج نفر از آنها)با جنس مخالف خود و واردشدن در روابط آسیب زا، خصوصا در این مقطع زمانی از نظر اینجانب ضروری به نظر رسیده و موضوع اصلیاین اقدام پژوهی است. بعد از جمع آوری و تجزیه وتحلیل اطلاعات، با روش هایی چون آموزش آسیب های روابط، نظارت بیشتر والدین ومعلمان نسبت به خطرات روابط، دانش آموزان را آگاه و آز آسیب های بیشتر جلوگیری کردم.