بررسی و تحلیل مخاطرات ژئومورفولوژیکی چابهار در راستای آمایش سرزمین

وقوع بلایای طبیعی، نظیر سیل، زلزله، توفان ، گردباد و سونامی در اغلب موارد تاثیرات مخربی بر سکونتگاه های انسانی باقی گذاشته و تلفاتسنگینی بر ساکنان آنها وارد ساخته است. ساختمان ها و زیرساخت های این گونه مناطق را نابود کرده و عوارض اقتصادی و اجتماعی پردامنه ای برجوامع بشری و کشورهای جهان تحمیل کرده است. شهرها به عنوان یک مکان تجمع برای جمعیت انسانی از وقوع این بلایای طبیعی مستثنینبوده و لازم است چاره اندیشی های جدی جهت کاهش آسیب پذیری این سکونتگاه ها در برابر بلایای طبیعی صورت پذیرد . در چنین شرایطیشناخت کافی از ویژگی ها و شرایط گروه های انسانی و مکان های در معرض خطر می تواند مجال برنامه ریزی و آمایش محیطی فضا را در جهتتعدیل خطر پذیری و به دنبال آن دوری از بحران فراهم کند. موضوعی که بی توجهی یا کم توجهی به آن می تواند رویداد یک پدیده طبیعی مانندزمین لرزه در بستر محیطی خود را به تهدید و ناامنی تبدیل کرده و در مواد زیادی فاجعه بار شود. لذا توجه به مخاطرات و بلایا و بررسی آنها درراستای کاهش زیان های مخرب و افزایش تعادل و تاب آوری از ضروریات برنامه ریزی و آمایش سرزمین می باشد. این مقاله با استفاده از روشهای توصیفی تحلیلی و بررسی های میدانی باهدف بررسی مخاطرات طبیعی چابهار گرداوری شده است و نتایج بررسی ها باتوجه به شرایط اقلیمیو توپوگرافیکی منطقه نشان داد که مهمترین مخاطرات در این پهنه محیطی زلزله؛ سیل و بحران اب می باشند که در راستای آمایش محیط بایدمورد توجه برنامه ریزان و مدیران قرار گرفته و در جهت کنترل یا کاهش اثرات مخرب و افزایش میزان مقاومت محیط گام های موثری برداشته شود.