مدل سازی رابطه بین کارآفرینی و نوآوری در دانشجویان تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه های تهران

هدف از پژوهش حاضر،مدل سازی رابطه بین کارآفرینی و نوآوری در دانشجویان تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه های تهران بود. روش تحقیق از نوع توصیفی بود و به شیوه میدانی اجرا شد. جامعه هدف، تمامی دانشجویان تربیت بدنی مشغول به تحصیل دانشگاه های تهران به تعداد ۲۰۰۰ نفر بودند که نمونه آن برابر با ۲۸۰ نفر در نظر گرفته شد. جهت گردآوری داده ها، از دو پرسش نامه استاندارد فرهنگ کارآفرینی، و نوآوری استفاده شد.روایی پرسش نامه ها با نظر اساتید رشته مدیریت ورزشی مورد تایید و برای تعیین پایایی آن از شیوه آلفا کرونباخ با ضریب پایایی (فرهنگ کارآفرینی۹۲/۰،نوآوری۸۶/۰) استفاده شد. جهت تجزیه وتحلیل آماری داده ها، از آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف استاندارد متغیرها و آمار استنباطی شامل آزمونKS ضریب همبستگی اسپیرمن، رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. نتایج بدست آمده از پژوهش نشان داد که رابطه مثبت و معنی داری بین ابعاد کارآفرینی و نوآوری و همچنین بین ابعاد نوآوری و خلاقیت وجود دارد. طبق این نتایج کسانی که از دانش کارآفرینی و کارآفرینان آگاهی بیشتری کسب نماید، نوآوری بیشتری را از خود بروز می دهند. درک آگاهی دانش نوآوری می تواند خلاقیت را شکوفا کند. نتایج جدول Anova برای دو مولفه کارآفرینی و نوآوری فرض خطی بودن رابطه بین دو متغیر را تایید می کند. بعد از وارد کردن داده های پرسش نامه از روش رگرسیون گام به گام جهت پیش بینی متغیر و نوشتن معادله، نوآوری از روی کارآفرینی اقدام شد. همچنین مدل معادلات ساختاری (SEM)نشان داد که شاخص های مدل از برازش مناسب و معناداری برخوردار هستند.