پوشش های ابرآب گریز پلی دی متیل سیلوکسان تهیه شده با رشد درجای نانورشته های سیلیکونی روی زیرآیند سنباده زنی شده

فرضیه: از لاستیک سیلیکونی آب گریز به عنوان پوششی استفاده می شود که خاصیت آب گریزی را در سطوح مختلف ایجاد می کند. لاستیک های سیلیکونی، پایداری شیمیایی و فیزیکی زیادی دارند. خاصیت آب گریزی و مقاومت در برابر جریان خزشی از جمله ویژگی های منحصربه فرد پوشش های سیلیکونی است. هدف این پژوهش، سنتز لاستیک سیلکونی و تغییر خواص ترشوندگی سطح آن با ایجاد زبری و اصلاح شیمیایی با به کارگیری موادی با انرژی سطحی کم است.روش ها: در این پژوهش، ابتدا لاستیک سیلیکونی با روش هیدروسیلیل دارکردن بر پایه کاتالیزگر پلاتین تهیه شد و سپس از آن برای پوشش دهی ورقه پلی تترافلوئورواتیلن (PTFE) به عنوان زیرآیند با انرژی سطحی کم استفاده شد. به منظور ایجاد زبری سطح و افزایش زاویه تماس ایستا از سنباده های صنعتی با اندازه های زبری ۲۲۰،۱۲۰ و ۴۰۰ استفاده شد. در مرحله بعد، از رشد نانورشته های سیلیکونی (SNF) با انرژی سطحی کم به کمک بخارنشانی برای اصلاح سطح استفاده شد.یافته ها: طبق نتایج تصاویر میکروسکوپی الکترونی پویشی (SEM) تراکم زبری ایجادشده روی سطح نمونه با سنباده ۴۰۰ بیشتر از سنباده ۲۲۰ و تراکم زبری سنباده۲۲۰ بیشتر از سنباده ۱۲۰ بود. افزایش تراکم زبری باعث می شود، زاویه تماس ایستای آب (WCA) افزایش یابد. زیرا، در این حالت مدل Wenzel غالب نیست و سازوکار آب گریزی از نظریه Cassie-Baxter پیروی می کند. با توجه به بیشترین مقدار تراکم زبری ایجادشده روی سطح، زیرآیند PTFE عمل آوری شده با کاغذ سنباده ۴۰۰ برای مرحله بعدی پوشش لاستیکی سیلیکونی و در نهایت برای رشد نانورشته های سیلیکونی روی لایه رویی سیلیکون استفاده شد. افزایش شایان توجه زاویه تماس ایستای آب پس از پوشش دهی با نانورشته های سیلیکونی (°۱۵۹~ WCA) را می توان به کم بودن انرژی سطحی پوشش این نانورشته ها و افزایش زبری ناشی از رشد تصادفی آن ها نسبت داد.