بکارگیری نوآوری آموزشی در ترویج سواد بدنی (مطالعه مدارس استان گیلان)

مقدمه : نوآوری یکی از الزام های اساسی توسعه و پیشرفت جوامع، به ویژه در دوره ی معاصر محسوب می شود که این امر در سطح سازمان های آموزشی از اهمیت فراوانی برخوردار است.(۵) نوآوری در آموزش به معنای احیا، بازسازی و ایجاد تغییرات است که سبب تحول در نظام آموزشی موجود و بهینه سازی و ارتقای کیفی آموزش در سازمان یا موسسه آموزشی می شود. این تغییرات ناظر بر محتوای آموزش، روش تدریس و بهره گیری از فناوری های جدید است.(۱) نوآوری به عنوان خلق پدیده ای بی سابقه و کاملا جدید تعریف می شود؛ اما این امربه عنوان نوآوری آموزشی عملا وجود ندارد؛ زیرا ممکن نیست یک معلم در خلاء کار کند.(۱۰) به عبارت دیگر، نوآوری آموزشی آن نیست که هر چه را قدیمی است دور بریزیم و هرچه را مدرن است بپذیریم، بلکه بدین معناست که هر چه را محکم و مثبت است، چه قدیمی و چه جدید، در ترکیبی پویا و خلاقانه قرار دهیم و این خلاقیت را در پژوهش ها، برنامه ها و عملکردهای آموزشی و تربیتی متجلی سازیم. مخصوصا این مطلب زمانی بهتر مشخص می شود که با اهداف تعلیم و تربیت، برنامه ها، محتوا و روش های آموزشی و تربیتی، شخصیت، هویت، دانش و مهارت اساتید، اندیشه، احساس و رفتار دانشجویان و نیز مهارت های آنان برای زندگی روبه رو هستیم.(۴) و با توجه به نقش مهمی که مدارس در رشد کودکان و جوانان دارند، درک سواد بدنی برای معلمان بسیار حیاتی است. مدارس و به طور خاص تربیت بدنی وظیفه دارند فعالیت های بدنی را در کودکان تقویت کنند.