تحلیل حقوقی اهلیت بیماران با وضعیت نباتی در پرتو کنوانسیون حقوق افراد معلول

از نظر پزشکی یکی از حالاتی که ممکن است فرد پس از آسیب مغزی شدید در آن قرار بگیرد وضعیت نباتی است؛ در این وضعیت به رغم از کار افتادن عملکرد نیمکره های مغز، ساقه مغز به طور نباتی به حیات خود ادامه میدهد اما کلیه عملکردهای قشر مغز و آگاهیهای شناختی و اعمال ارادی بیمار به طور کامل و غیر قابل برگشت از بین میروند با توجه به مقبول بودن نظریه زنده بودن این افراد از نظر حقوقی وضعیت اهلیت این بیماران محل بحث .است مطابق نگاه سنتی این افراد به علت فقدان اراده محجور تلقی میشوند؛ پذیرفتن این نگاه به علت خلاء قانونی از جهت تطبیق مصداق با اسباب حجر محل اشکال است در ،مقابل کنوانسیون حقوق افراد معلول در مقام ارتقاء حقوق ،معلولان در ماده ۱۲ حق شناسایی برابر در پیشگاه قانون را به رسمیت شناخته است؛ اثر پذیرش چنین رویکردی مطرح شدن نهادهای جدید حقوقی برای احترام و حمایت از به اجرا گذاشتن اهلیت اجرای حق اهلیت استیفا توسط معلولان از جمله بیماران نباتی است. وکالت پایدار و زیست خواست از جمله نهادهای حقوقی است که برای احترام به اهلیت اجرای حقوق افراد معلول شناسایی شده است با این ،حال با در نظر داشتن وضعیت غیر عادی بیماران نباتی نمیتوان به طور دقیق از اهلیت کامل آنها دفاع کرد. مقاله حاضر ضمن پیشنهاد پذیرش نهادهای حقوقی جدید نشات گرفته از اجرای کنوانسیون حقوق افراد معلول برخی راهکارها برای اصلاح حقوق داخلی پیشنهاد داده است و از نظریه محجور بودن این بیماران دفاع کرده است با این قید که در مورد افرادی که در زمان پیش از حدوث بیماری برخی اعمال حقوقی از جمله تصمیم گیری درباره انتخاب نماینده برای وقایعی که ممکن است اهلیت خود را از دست دهد انجام دهند، صدور حکم حجر متعاقب توسط دادگاه نبایستی به بی اعتباری اعمال حقوقی مرقوم که غالبا در قالب قرارداد وکالت منعقد میشوند منجر بشود از طریق محاکم و تفسیر موسع اصل آزادی و حاکمیت اراده میتوان نهادهای نوین را وارد نظام حقوقی کرد.