نظام سلامت و حقوق شهروندی

بارها شنیده ایم و دیده ایم که جامعه ای که از لحاظ سلامت روحی و روانی از جامعه آماری مثبتی برخوردار است. در آن جامعه حقوق شهروندی بهطور دقیق اجرا شده، و دستگاه های قضایی و اجرایی نسبت به رعایت حقوق شهروندی حساس بوده و در اجرای بهینه حقوق شهروندان خود را دارند از این رو است که توجه لازم و بایسته به حق بر سلامت عمومی شهروندان از سوی دولتها فارغ از ساختار نظام سیاسی آنها امری ضروری به نظر میرسد. تهیه، تدوین و تصویب حجم وسیعی از اسناد و معاهدات بین المللی مرتبط با حق بر سلامت عمومی و نیز وضع قوانین و مقررات موضوعه داخلی در این زمینه خود دلیلی بر این مدعا است. با این وجود، پیشینه فعالیت و اقدامات دولتها و نیز اشخاص حقوق عمومی تنظیم کننده مقررات سلامت عمومی حاکی از عدم وجود شناخت لازم و جامع از سوی اشخاص و نهادهای مسئول در حوزه سلامت عمومی و نیز عدم توجه کافی به چالشها و الزامات دولتها در تنظیم مقررات در حوزه سلامت عمومی شهروندان میباشد. در این مقاله، ضمن تلاش برای ارائه بررسی حق بر سلامت عمومی شهروندان به مثابه حقی ذیل حقوق شهروندی، کوشش گردیده است تا چالشهای دولتها در تنظیم مقررات در حوزه سلامت مورد تحلیل قرار گرفته و الزامات لازم الرعایه از سوی دولتها در این زمینه بیان گردد.