مقایسه امید به زندگی بین دانشجویان ورزشکار با توجه به جنسیت

مقدمه: آمادگی جسمانی به تنهایی ضامن موفقیت در ورزش نیست بلکه ورزشکاری موفق است که آمادگی روانی هم داشته باشد. یکی از شاخه های علومکه به یادگیری مهارت های روانی ورزشکاران کمک میکند روان شناسی ورزشی است این علم کمک میکند تا ورزشکاران با بالابردن نقاط قوت و احساسات مثبت که لازمه یادگیری و اجرای مطلوب مهارت های حرکتی است گامی در جهت موفقیت های بیشتر بردارند. یکی از این موارد امید به زندگی است امیدواری یک حالت انگیزشی مثبت است که کمک میکند ورزشکار فعالانه اهداف خویش را پیگیریکند و موانع را به آسانی پشت سر بگذارد.هدف از تحقیق حاضر بررسی ومقایسه میزان امید به زندگی ورزشکاران برحسب جنسیت آنهاست.روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع علی– مقایسه ای می باشد. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان ورزشکار دانشگاه تبریز بودند که تعداد ۶۰ نفر به روش نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسش نامه های جمعیت شناختی و امید به زندگی اشنایدر(۲۰۰۳) استفاده شد. و در نهایت، تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss۲۶ وآزمون تی گروه های مستقل صورت گرفت. بحث ونتیجه گیری: یافته ها نشان داد تفاوت معناداری درامید به زندگی ورزشکاران دختر وپسر وجود ندارد (p≥۰/۰۵) وامید به زندگی ورزشکاران هردو جنس بالا و یکسان بودند وتبیین میکند که امیدواری موجب تصور مثبت ورزشکار از خود میشود و در پیشرفت بیشتر وی موثر است. توصیه می شود مربیان درجهت افزایش توانمندسازی روانشناختی آنان به ویژه امیدواریشان برنامه و کارگاه هایی تدوین کنند.