مقایسه اثر رویکرد حرکات اصلاحی جاندا و سهرمن بر درد کمر خانم های غیر ورشکار جوان دارای سندرم متقاطع تحتانی

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 456

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SPORTC06_154

تاریخ نمایه سازی: 14 تیر 1402

چکیده مقاله:

مقدمه: سندرم متقاطع تحتانی، عدم تعادل عضلات قدامی- خلفی و فوقانی- تحتانی در بخش تنه به صورت متقاطع است. در جوامعامروزی به دلیل فقر حرکتی، وجود نداشتن تنوع در حرکت، استرس و خستگی، عدم تعادل عضلانی تشدید میشود. افراد مبتلا به چنینعدم تعادل وضعیتی اغلب از کمردرد شکایت دارند و اگر کنترل نشود، این عدم تعادل وضعیتی میتواند باعث ایجاد یک وضعیت دردمزمن در کمر شود. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر رویکرد حرکات اصلاحی جاندا و سهرمن بر درد کمر خانمهای غیر ورزشکار جواندارای سندرم متقاطع تحتانی است.روش شناسی: در این پژوهش ۴۵ نفر از دانشجویان زن غیر ورزشکار خوابگاه های دانشگاه شهرکرد به صورت داوطلبانه و در دسترسانتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه کنترل، تمرینات جاندا و تمرینات سهرمن (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. گروه هایتمرینی؛ حرکات اصلاحی را بر اساس رویکرد جاندا (تمرینات حسی-حرکتی) و سهرمن (تمرینات کششی و تقویتی) به مدت ۸ هفتهاجرا کردند، ولی گروه کنترل تمرین ورزشی نداشته و صرفا کارهای روزانه خود را انجام دادند. پیش و پس از اجرای تمرینات درد کمرآزمودنی ها توسط مقیاس دیداری درد (VAS) ارزیابی شد. با توجه به عدم همگنی واریانس داده ها بر اساس تست لوین (P<۰.۰۵)،برای تحلیل آماری از کروسکال - والیس استفاده شد.نتایج: نتایج آزمون کروسکال- والیس تفاوت معنادار در درد کمر آزمودنی ها پس از اجرای ۸ هفته تمرین را نشان داد (P<۰.۰۵).آزمون های تعقیبی مشخص کردند بین هر سه گروه تمرینی تفاوت از لحاظ آماری معنادار می باشد (P<۰.۰۵). گروه کنترل کاهشی درمیزان درد نداشت (P>۰.۰۵)، گروه های تمرینی سهرمن و جاندا کاهش چشمگیری در میزان درد کمر داشتند (P<۰.۰۵) و این کاهشدر گروه جاندا به صورت معناداری بیشتر بود (P<۰.۰۵).بحث: کاهش درد در هر دو گروه، نشان دهنده اثرگذاری هر دو نوع تمرین با رویکردهای جاندا و سهرمن می باشد. طراحی تمرینات بارویکرد جاندا با دیدگاه عصب شناختی و طراحی تمرینات با رویکرد سهرمن بر اساس دیدگاه بیومکانیکی می باشد. با توجه به کاهشبیشتر درد در گروه جاندا، احتمالا بیانگر موثرتر بودن تمرینات حسی- حرکتی نسبت به تمرینات کشش- تقویت در رویکرد سهرمنجهت کاهش درد می باشد.نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش، انجام تمرینات حسی حرکتی نسبت به تمرینات تقویتی و کششی تاثیر بیشتری بر کاهشدرد کمر دارد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

طاهره نیرومند

دانشجوی کارشناسی ارشد تمرینات اصلاحی ، بخش علوم ورزشی ، دانشکده ی علوم انسانی ، دانشگاه شهرکرد.شهرکرد، ایران

محمد ربیعی

استادیار بیومکانیک ورزشی، بخش علوم ورزشی دانشکده ی علوم انسانی ، دانشگاه شهرکرد.شهرکرد، ایران

بهنام قاسمی

دانشیار تمرینات اصلاحی، بخش علوم ورزشی دانشکده ی علوم انسانی ، دانشگاه شهرکرد.شهرکرد، ایران

بنفشه محمدی

استادیار بیومکانیک ورزشی، بخش علوم ورزشی دانشکده ی علوم انسانی ، دانشگاه شهرکرد.شهرکرد، ایران