مدلی برای مدیریت ریسک امنیت سایبری در تحول دیجیتال (مطالعه موردی یک بانک ایرانی)

بانکداری دیجیتال نوعی از بانکداری است که مبتنی بر آن مدل کسب و کار سنتی بانکی دگرگون می شود. به عبارت دیگر تمامی محصولات، خدمات، جریان های ارزشی، فرآیندها، زیرساخت ها و منابع بر بستر فناوری های نوظهور و مبتنی بر تفکر پلتفرمی و اکوسیستمی، بازطراحی و بازمهندسی خواهند شد. امروزه بانکداری دیجیتال نه یک فرصت، بلکه یک الزام برای بانک ها است و در صورت عدم پذیرش این واقعیت، بانک عملا از بازار رقابتی حذف خواهد شد. با توجه به گسترش استفاده مشتریان از بستر بانکداری دیجیتال، جرائم بانکی نیز از حوزه سنتی به جرائم و کلاهبرداری های دیجیتالی تغییر مسیر داده اند، که این امر منجر به شکل گیری مبحث جدیدی از ریسک در صنعت بانکداری دیجیتال، با عنوان ریسک امنیت سایبری گردیده است. در حال حاضر، امنیت سایبری به عنوان یکی از مولفه های حیاتی در مدیریت ریسک بانک ها در نظر گرفته می شود، چرا که عدم مدیریت صحیح تهدیدهای سایبری، موجب طیف گسترده ای از خسارات حیاتی به سازمانها، مشتریان آنها و در سطح کلان اقتصاد یک جامعه می شود. براین اساس در این پژوهش برآن شدیم مدلی سفارشی برای مدیریت ریسک های امنیت سایبری در بانکداری دیجیتال ارائه دهیم. هدف اصلی این پژوهش شناسایی عوامل و شاخص های تاثیرگذار در مدیریت ریسک های امنیت سایبری در صنعت بانکداری دیجیتال است. بدین منظور با روشی توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای به استخراج مولفه ها و شاخص های تاثیرگذار و فرضیات پژوهش پرداخته و سپس با رویکرد مطالعه موردی و با کمک خبرگان حوزه امنیت سایبری در یکی از بزرگترین بانک های داخلی، به بررسی مدل و فرضیات پرداختیم. رویکرد اصلی مورد استفاده در این پژوهش برای تحلیل داده ها و اطلاعات استخراجی، روش معادلات ساختاری است. در نهایت از تعداد ۲۰ فرضیه استخراجی، تعداد ۱۳ فرضیه مورد تایید قرار گرفت و نتایج آن ارائه گردید.