اثربخشی آموزش تاب آوری بر گسلش شناختی، خودکنترلی و انگیزه پیشرفت دانش آموزان

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری بر گسلش شناختی، خودکنترلی و انگیزه پیشرفت دانش آموزانپسر دوره متوسطه اول انجام شد.روششناسی: پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان پسر مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه اول شهرستان روانسر در سال ۱۴۰۰-۴۰۱ بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تعداد ۳۰ دانش آموز پسر انتخاب و در دو گروه مساوی ۱۵ نفری گمارش شدند. برای افراد گروه آزمایش ۸ جلسه هفتگی برنامه آموزش تاب آوری (به صورت جلسات هفتگی ۱ ساعته) اجرا شد اما افراد گروه کنترل این برنامه را دریافت نکرد. گردآوری داده ها با پرسشنامه گسلش شناختی گیلاندرز و همکاران (۲۰۱۴)، پرسشنامه خودکنترلی تانگنی و همکاران (۲۰۰۴) و پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس (۱۹۷۰) انجام شد. تحلیل داده ها با روشهای آمار توصیفی، آزمون پیش فرضهای آماری و تحلیل کوواریانس با نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۶ انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد که در مرحله پسآزمون بین میانگین نمره گسلش شناختی، خودکنترلی و انگیزه پیشرفت آزمودنیهای دو گروه آزمایش و کنترل از نظر آماری تفاوت معناداری وجود دارد .(p<۰/۰۵)نتیجه گیری: نتیجه این پژوهش حاکی از تاثیر مثبت برنامه آموزش تاب آوری بر سازه های تحصیلی و روانشناختی دانش آموزان بود. روانشناسان تربیتی و نیز مدیران مدارس به منظور ارتقای عملکرد روانی و انگیزه پیشرفت دانش آموزان میتوانند از برنامه آموزش تاب آوری استفاده کنند.