آموزش و پرورش ابتدایی،روش ها و الگوهای نوین در تدریس

مقطع ابتدایی به دلیل آنکه دروازه ی ورود هر انسان به فضای آموزش و تحصیل است، مهمترین مقطع تحصیلی به شمار می رود. روش های تدریس ابتدایی نیز از این نظر بسیار حائز اهمیت است زیرا نحوه ی مواجه ی دانش آموزان را با امر تحصیل و فضای آموزشی رقم می زند.روش های تدریس ابتدایی طی دهه های گذشته تغییراتی چشمگیر و تحول ساز داشته است و دیگر یک فرایند یک سویه (از معلم به دانش آموز) نیست که در آن آموزگار متکلم وحده و دانش آموز تنها مستمع باشد، بلکه دانش آموزان باید خود در این فضای یادگیری درگیر شوند.برای ایجاد این تعامل روشهای متعددی وجود دارد که شاید از میان آن ها عناوین گوناگونی چون روش تدریس فعال، روش تدریس اکتشافی، نمایشی، کاوشگری، مشارکتی، حل مسئله، دیداری -شنیداری به گوش خورده باشد. روش تدریس فعال ونوین که در آن مشارکت دانش آموز و معلم را می طلبد و به جای انتقال مطالب به دانش آموز ، به افزایش توانایی یادگیرنده درفرآیند یادگیری عنایت دارد.به دلایل متعدد از جمله تاکید براصولی از کلیات نظام آموزش و پرورش کشور و اهداف دوره های تحصیلی ، نگرش های جهانی ، رشد روز افزون تحقیقات ، سرعت فن آوری و تکنولوژی ، ضرورت کار بست تدریس فعال را می طلبند. در مقاله حاضر تحت عنوان آموزش و پرورش ابتدایی،روش ها و الگوهای نوین در تدریس که با استفاده از روش توصیفی و کتابخانه ای با مطالعه دقیق منابع موجود و تهیه کاربرگه ها انجام شده است ابتدا بیان مسئله و اهمیت آن، پرداخته شده است.در بخش بعدی به ادبیات و پیشینه اشاره شده است . در ادامه یافته های تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است و بالاخره در قسمت آخر نتایج کار بیان شده است.