آموزش تصویری مطلوب در زندگی همکاران شاغل در آموزش وپرورش

سطوح پایین کیفیت و رضایت از زندگی در رابطه زناشویی از مهمترین عوامل بروز تنش، سردی روابط، گسیختگی انسجام و وحدت خانواده و در نتیجه ایجاد کانونی که نه تنها نمیتواند نیازهای عاطفی، روانی و امنیتی اعضای خود را برآورده سازد که باعث بروز مشکلات روانی در اعضا گردیده و سالمت روانی آنها را به خطر می اندازد. از این رو، ضروری است که مداخلات موثری برای کمک به زوجین صورت گیرد. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش تصویرسازی ارتباطی بر بهبود کیفیت و رضایت از زندگی افراد شاغل در آموزش و پرورش انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری آن را کلیه افراد شاغل در آموزش و پرورش شهر مشهد در سال تحصیلی-۰۱ ۱۴۰۰ که به مرکز مشاوره آموزش و پرورش مراجعه داشتند و خدمات زوج درمانی را دریافت کردند، تشکیل داد که از این بین،۳۰ نفر که حاضر به همکاری بودند و مالکهای ورود به پژوهش را داشتند، به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش)۱۵ نفر( و کنترل)۱۵ نفر( منتسب شدند. روش اجرای مداخله ی تصویرسازی ارتباطی به صورت آموزش در ۶ جلسه به گروه آزمایش بود و گروه گواه هیچ درمانی دریافت نکردند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی۲۶ سوالی))۱۹۹۶ و پرسشنامه کیفیت رضایت و لذت از زندگی اندیکت)۱۹۹۳ ؛ نقل از تقربی، شریفی، سوکی و تقربی،)۱۳۹۱ استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با کمک تحلیل کوواریانس و تحلیل کوواریانس چندمتغیره با استفاده از بسته نرم افزاری SPSS انجام شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش تصویرسازی ارتباطی بر بهبود کیفیت و رضایت از زندگی افراد شاغل در آموزش و پرورش موثر است. با توجه به نتیجه گزارش شده، پیشنهاد میشود مداخله آموزشی تصویرسازی ارتباطی برای بهبود سالمت روانشناختی کلی مراجعین به ویژه کیفیت و رضایت از زندگی افراد شاغل در کلینیک ها مراکز مشاوره به کار گرفته شود..