اثر بخشی فرزند پروری مبتنی بر تعهد و پذیرش بر کاهش پرخاشگری کودکان پیش دبستانی

هدف از انجام این پژوهش تعیین اثربخشی فرزند پروری مبتنی بر تعهد و پذیرش بر کاهش پرخاشگری کودکان پیش دبستانی بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی(پیش آزمون- پس آزمون) با گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کودکان پیش دبستانی پسرانه سرمد در منطقه یک آموزش و پرورش بخش لواسانات در سال ۱۴۰۱ بودند. بدین منظور ۳۰ کودک دارای اختلال پرخاشگری انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای دهی شدند. آزمودنیها در دو گروه قبل از مداخله و در پایان مداخله مورد آزمون قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، آزمون ) CBCL فرم والد) بوده است. گروه آزمایش محتوای آموزش فرزند پروری مبتنی بر تعهد و پذیرش بر اساس الگوی هیز و اسمیت ( (۱۳۹۳ و کوین و مورل (۱۳۹۷) طی ۸ جلسه مشاوره گروهی ۹۰ دقیقه ای هفتهای یک بار بر روی گروه آزمایش اعمال و در نهایت از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که میانگین نمرات پرخاشگری در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون نیز کاهش معنی داری یافته است. بنابراین اثربخشی فرزند پروری مبتنی بر تعهد و پذیرش بر کاهش پرخاشگری کودکان پیش دبستانی تاثیر دارد.