اثربخشی آموزش شفقت به خود بر نگرش به زندگی زنان در آستانه طلاق

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش شفقت به خود بر نگرش به زندگی زنان در آستانه طلاق بوده است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری زنان در آستانه طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای شهر تهران در سال ۱۴۰۱ بودند. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری در دسترس و حجم نمونه ۳۰ نفر(۱۵ نفر گروه آزمایش و گروه ۱۵ نفر گروه گواه) انتخاب شد. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه نگرش به زندگی مورد استفاده قرارگرفت. گروه آموزش ، در قالب ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش شفقت به خود داده شد. به گروه کنترل هیچ گونه آموزشی ارایه نشد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بعد از آموزش شفقت به خود با توجه به میانگین متغیر نگرش به زندگی گروه آزمایش در پسآزمون نسبت به میانگین گروه کنترل، معنی دار بوده است. بنابراین آموزش شفقت به خود بر نگرش به زندگی زنان در آستانه طلاق تاثیر دارد.