اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر افکار خودکشی نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر افکار خودکشی نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بوده است. روش پژوهش حاضر، یک طرح نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل با پیش آزمون و پس آزمون است. جامعه آماری پژوهش شامل نوجوانان مراجعه کننده به مراکز مشاوره در شهر اهواز در سال ۱۴۰۱ بودند. نمونه آماری این پژوهش عبارتند از ۳۰ نوجوان که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با گمارش تصادفی تعداد ۱۵ نفر در هر گروه (کنترل وآزمایش) قرار گرفتند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه افکار خودکشی بک استفاده شد. سپس آزمودنیهای گروه آزمایش به مدت ۸هفته، هر هفته در یک جلسه درمان ۹۰ دقیقه ای درمان شناختی رفتاری را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. پس از آن پس آزمون بر روی هر دو گروه انجام شد. یافته های حاصل از تحلیل داده های پژوهش نشان داد که میانگین نمرات افکار خودکشی نوجوانان در پسآزمون افراد گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود داشت. بنابراین درمان شناختی رفتاری بر افکار خودکشی نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر تاثیر دارد.