مدیریت منابع انسانی سبز، توسعه پایدار و دانشگاه نسل پنجم

مفهوم توسعه پایدار در طی سه دهه گذشته ، تحول بسیاری پیدا کرده است . پیچیدگی و چند سطحی بودن مسایل اجتماعی ، فناوری ، اقتصادی ، زیست محیطی و سیاسی در قرن بیست و یکم ، رویکرد جدید به توسعه پایدار را ضروری می کند. به نحوی که توجه به توسعه پایدار و حفظ محیط زیست به طور فزاینده ای رایج شده و این روند به حوزه سازمان و مدیریت نیز تسری یافته و مفاهیمی از قبیل : مدیریت سبز، مدیریت منابع انسانی سبز و مدیریت زیست محیطی شکل گرفته است ؛ به نحوی که مدیریت منابع انسانی سبز به استراتژی کلیدی تجاری برای سازمان های مهم تبدیل شده است . از آنجا که هیچ تحولی در جامعه ، بدون مشارکت جدی آموزش عالی صورت نمی گیرد، دانشگاه ها نیز که خود منشا تولید و توزیع علم اند، نیازمند دستخوش تغییر و تحول اند. تغییراتی که لازم است ، آن ها را بیش از پیش در راستای اهداف توسعه پایدار توانمندتر سازد. روند این تغییرات، به شکلی بوده است که امروزه در رده بندی ساختاری و ماهیتی دانشگاهی ، مواجه با ۵ رده و یا نسل مختلف هستیم که هریک پس از دیگری ، هویت دانشگاه را به بلوغ و کمال رسانده است و در دستیابی به توسعه پایدار نقش مهمی را ایفا می کنند. در این مقاله ، به صورت توصیفی - تحلیلی و مطالعه کتابخانه ای با هدف تعیین نقش و اهمیت مدیریت منابع انسانی سبز در سازمان ها و دستیابی به توسعه پایدار و ارتقای مراکز آموزش عالی همگام با تمامی دانشگاه های جهان، فرایند تحقیق صورت گرفته است . نتایج حاصله حاکی از آن است که موفقیت از آن سازمان هایی است که با بهره گیری از علم مدیریت منابع انسانی سبز، سرمایه گذاری بلند مدت بر روی منابع انسانی خود انجام می دهند تا به اهداف زیست محیطی مطلوب دست یابند.