ارزیابی مدیریت استراتژیک توسعه و برنامه ریزی شهری کلانشهر شیراز با نگاه کلان منطقه ای

توسعه فرآیندی است که طی آن شالوده اجتماعی جامعه دگرگون می شود، به طوری که حاصل چنین دگرگونی در درجه اول کاهش نابرابری ها و سپس تغییراتی در زمینه های تولیدی ، توزیع و الگوهای مصرف جامعه خواهد بود. از این روی برنامه ریزی شهری و کلان منطقه ای از لحاظ عامل جغرافیا و فضا وجه مشترک فراوانی با آمایش سرزمین دارد و این دو نوع بایستی به صورت مکمل و در کنار هم انجام شوند. در این پژوهش به ارزیابی مدیریت استراتژیک توسعه و برنامه ریزی شهری کلان منطقه ای شهر شیراز با نگاه کلان منطقه ای پرداخته شده است . با توجه به لزوم توسعه پایدار شهری و نقش برنامه ریزی منطقه ای در آن و با توجه به اینکه مطالعاتی که در ایران و با توجه به ویژگی های خاص گردشگری ، سیاسی ، اجتماعی ، مذهبی و تاریخی و ... هنوز هم انگشت شمار است و توجه به این نکته که مطالعات مربوط به نقش برنامه ریزی کلان منطقه ای در توسعه پایدار شهری بسیار اندک صورت گرفته است . بنابراین مطالعه حاضر با هدف پاسخ دادن به این سوال انجام می پذیرد که نقش برنامه ریزی شهری و کلان منطقه ای در توسعه پایدار شهری تابع چه عواملی است ؟ و اهمیت هر عامل به چه مقدار است . برای این مهم از تحلیل و تعریف توسعه شهری و منطقه ای بهره برده شده و تلاش شده است که به شناخت و رتبه بندی عوامل توسعه پایدار شهری پرداخته شود و سپس به ارزیابی سیاست های کلی شهرسازی و استراتژی های اهداف توسعه منطقه ای پرداخته شود در نهایت نتیج در قالب جداول و نمودارهای مخالفی ارائه شده است .