بررسی استانداردهای حسابداری ایران و استانداردهای گزارشگری مالی بین المللی با تاکید بر استانداردهای اجاره، قراردادهای بیمه و ترکیب های تجاری

درمطالعه حاضر به بررسی استانداردهای حسابداری ایران و استانداردهای گزارشگری مالی بین المللی با تاکید بر استانداردهای اجاره، قراردادهای بیمه و ترکیب های تجاری پرداخته شده است . این مطالعه بصورت مقایسه ای انجام شده است و سه استاندارد اشاره شده مورد مقایسه قرار گرفته اند. براساس یافته های مطالعه حاضر، مشخص گردید که اجاره در حسابداری ملی ایران و همچنین گزارشگری مالی بین المللی دارای تفاوتهایی است که از مهم ترین آنها می توان به استفاده از عوامل محیطی در تدوین و بکارگیری استاندارد ملی ، شرایط اجاره سرمایه ای ، نحوه شناخت و اندازه گیری دارایی و افشای اطلاعات اشاره نمود. همچنین بر اساس یافته های حاضر، از جمله مهم ترین تفاوتهای موجود، بین این دو استاندارد در بحث بیمه و قراردادهای آن، می توان به موارد زیر اشاره داشت . هیئت استانداردهای بین المللی حسابداری در رابطه با بیمه های عمومی ، استاندارد خاصی تدوین نکرده است ، اما در استاندارد بین المللی گزارشگری مالی شماره ۴با عنوان”قراردادهای بیمه “چارچوبهای کلی در مورد تعریف بیمه و فعالیتهای بیمه ای ارائه کرده است . در نهایت نیز یافته های مطالعه حاضر نشان می دهند که بند ب۵۶(الف )استاندارد۳گزارشگری مالی بین مالی که سرقفلی را با استفاده از مبلغ شناسایی شده در تاریخ تحصیل پس از کسر استهلاک انباشته و کاهش ارزش انباشته اندازه گیری می کند، با استاندارد حسابداری ملی ایران متفاوت می باشد. البته باید اذعان داشت که با اجرای الزامات این استاندارد، مفاد استاندارد ۳ گزارشگری مالی بین المللی ، ترکیبهای تجاری (ویرایش ۲۰۱۸) نیز رعایت می شود. طبق استاندارد ۳ گزارشگری مالی بین المللی ، سرقفلی به مبلغ شناسایی شده در تاریخ تحصیل پس از کسر کاهش ارزش انباشته اندازهگیری می شود.