از روانشناسی عمقی تا معماری آرکی تایپی در باغسازی

امروزه شاهد کاهش کیفیت رابطهء مابین انسان و معماری شده ایم که در نتیجه کم توجهی به بعد روانی انسان و نادیده گرفتن استفاده از الگوهای پایدار بنیادین در معماری حاصل شده است. در همین حال مابین معماری و طبیعت جدایی حاصل شده و باغسازی به امری غریب مبدل گشته است. چرا که ، به خصوص پیشرفت تکنولوژی نادیده گرفتن طبیعت بکر را به همراه داشته و زیستن در باغ و باغسازی را از معماری دور کرده است . با این حال، روان شناسی عمقی در میان معماران نیز جای خود را محکم کرده و با شناخت معماری آرکی تایپی می توانیم همزمان با روان فرد و الگوهای ناخودآگاه جمعی انسان ها بیش تر آشنا شویم و یکی از مهم ترین آرکی تایپ های بشر یعنی بهشت گمشده را بشناسیم. هدف از این پژوهش پاسخ به این سوال است که چگونه با کمک باغسازی، معماری با کیفیت تری را در عصر حاضر تجربه کنیم؟ و چرا با کمک باغ سازی می توانیم مابین انسان و معماری رابطه عمیق تری حاصل کنیم؟ در مقاله حاضر که به روش توصیفی-تحلیلی است با در نظر گرفتن منابع موجود در مطالعات کتابخانه ای، گردآوری اطلاعات در رابطه با موضوعات روانشناسی عمقی، کهن الگوهای اسطوره بستر و معماری آرکی تایپی صورت گرفته است و آرکی تایپ بهشت گمشده و تجلی نمادین آن یعنی باغ به اختصار شرح داده شده است. به این نتیجه رسیده ایم که باغ نماد بهشت است که انسان از آن رانده شده و همیشه در طلب رسیدن به آن است و زیستن در کالبد معماری ای که با باغسازی همراه است نه تنها نیاز به سرپناه و نیازهای فیزیکی او را پاسخ می گوید بلکه نیازهای روانی او برای رسیدن به جاودانگی را همراه دارد و باعث می شود انسان در چنین مکانی، زیستنی با کیفیت تر را تجربه کند.