بررسی عملکرد مخلوط آسفالت بازیافتی بر اساس نوع جوانساز و درصد تراشه آسفالت

بازیافت آسفالت یا به عبارت دیگر استفاده مجدد از روسازی ساخته شده یکی از تکنولوژی های جدید در حوزه راهسازی است در حالی که در حال حاضر مقبولیت بیشتری نسبت به روش های دیگر بهسازی روسازی دارد.این تکنولوژی علاوه بر حفظ محیط زیست ،کاهش قابل ملاحظه ای را به دنبال دارد. اما یکی از نگرانی های عمده استفاده بیشتر از آن،ایجاد ویژگی های ناخواسته در مخلوط آسفالتی از قبیل پیرشدگی قیر و کاهش مقاومت در برابر ترک خوردگی مخلوط های آسفالتی است.از راه حل های بهبود این مشکل استفاده از افزودنی ها و جوانساز ها است.از این رو در این تحقیق به منظور ارزیابی تاثیر استفاده از آسفالت بازیافتی در مقاومت مخلوط های آسفالتی گرم،از تراشه های بازیافتی با سه مقدار ۲۵و ۵۰ و ۷۵ درصد ،دو نوع جوانساز سایکولوژن و روغن سوخته خوراکی به عنوان افزودنی استفاده شده است.نمونه های ساخته شده در سه دمای-۲۰ و-۱۰ و۰ مورد آزمایش شکست قرار گرفت. برای بررسی مقاومت شکست این مخلوط آسفالتی از آزمایش خمش نیم دایره در دو دمای -۱۰ و -۲۰ تحت مود بارگذاری I استفاده شد و پارامترهای شکست شامل حداکثر بار شکست و انرژی شکست محاسبه شدند. پارامتر انرژی شکست تا لحظه بار بیشینه به عنوان معیار مقاومت ترک خوردگی تا لحظه شکست ،پارامتر انرژی شکست پس از بار بیشینه به عنوان معیار مقاومت در برابر گسترش ترک مورد استفاده قرار گرفتند.نتایج به دست آمده نشان داد که در دماهای منفی مشکلی از نظر مقاومت ترک خوردگی مخلوط های بازیافتی وجود ندارد اما در دمای صفر استفاده از تراشه آسفالت تا حد زیادی موجب کاهش مقاومت ترک خوردگی مخلوط های بازیافتی می شود. .در حالی که نمونه های آسفالتی حاوی جوانساز نسبت به نمونه های بدون جوانساز حالت الاستیک ترداشته و بنابراین جوانساز مقادیر پارامترهای شکست مخلوط های آسفالتی را بهبود بخشیده است. همچنین مقاومت در برابر گسترش ترک نیز با استفاده از بیش از ۲۵ درصد تراشه آسفالت افت شدیدی می کند که استفاده از جوانساز تا میزان ۵۰ درصد از مقاومت کاسته شده را جبران می کند.