اثرات چرخه تر و خشک شدن بتن خودمتراکم تولیدی از مواد سنگی بازیافتی با حضور افزودنی حباب هوازا بر روی دوام بتن در محیط کلریدی

کیفیت بتن با نسبت اجزای تشکیل دهنده آن (طرح اختلاط)، مسائل کاربردی تولید بتن، ریختن بتن و عمل آوری آن ارتباط مستقیم دارد. در حال حاضر عموما پذیرفته شده است که در طراحی سازه ها، ویژگی های دوام مصالح مورد نظر و همچنین سایر مشخصات آن مانند خواص مکانیکی و هزینه و قیمت اولیه مورد ارزیابی قرار گیرد. یکی از عوامل موثر بر دوام بتن، شرایط نگهداری در چرخه های مرطوب و خشک و حمله کلریدها می باشد. استفاده از مواد بازیافتی، از جمله تخریب و استفاده مجدد از مواد بتن تخریب شده، مزایای اقتصادی و زیست محیطی زیادی دارد. این ضرورت در مناطق ساحلی که دسترسی به مواد با کیفیت بسیار دشوارتر است، آشکارتر است. آزمایشات متعدد نشان می دهد که دوام سازه های بتنی ساخته شده از سنگدانه های بازیافتی که در معرض چرخه جزر و مد طبیعی قرار دارند به مراتب کمتر از بتن معمولی است. در این تحقیق سعی بر آن است تا راهکارهایی برای بهبود دوام بتن خود تراکم سنگدانه های بازیافتی با حضور حباب هوا در محیط های کلرید در شرایط سیکل تر-خشک ارائه شود. در این پژوهش با تولید نمونه های بتن خود متراکم ساخته شده از سنگدانه های بازیافتی بعلاوه نمونه هاییبا حضور مواد حباب هوازا با ترکیب سیمان پرتلند تیپ II در شرایط نگهداری ۲ محیط معمولی و کلریدی و بررسی دوام نمونه ها در سنین ۲۸ و ۹۰ روزه تحت آزمایش های گوناگون قرار گرفته است. نتایج مطالعه بیانگر این مطلب است که درصد جذب آب نمونه ۹۰ روزه بتن خود متراکم با ۲ درصد حباب ساز و جایگزینی سنگدانه بازیافتی در مقایسه با نمونه مشابه بتن بدون افزودنی هوازا در محیط کلریدی حدود %۵ کاهش و بالاترین عملکرد را دارد. همچنین نفوذپذیری آب نمونه ۹۰ روزه بتن خود متراکم با ۲ درصد حباب ساز و جایگزینی سنگدانه بازیافتی در مقایسه با نمونه مشابه بتن بدون افزودنی هوازا در محیط کلریدی حدود % ۲۳ کاهش و بالاترین عملکرد را دارد و نیز نفوذ یون کلر نمونه ۹۰ روزه بتن خود متراکم با ۲ درصد حباب ساز و جایگزینی سنگدانه بازیافتی در مقایسه با نمونه مشابه بتن بدون افزودنی هوازا در محیط کلریدی حدود %۲۹ کاهش و بالاترین عملکرد را دارد.