اثرگذاری آپارتمان نشینی به عنوان یک محصول فنآورانه بر رشد یا انحطاط زندگی فردی و اجتماعی کودکان زیر ۱۴ سال

امروزه قسمت بزرگی از اماکن مسکونی را آپارتمانها و مجتمعهای بزرگ تشکیل میدهند کهعمدتا با تقلیل و حتی حذف حیاط و فضای سبز جایی برای بازی و حضور آزادانه کودک در آنان طراحی نشده است. این در حالی است که روح کنجکاو و لطیف کودکان نیازمند فرصتی برای کشف و کنجکاوی همراه با شادی و نشاط است. در این مطالعه با توجه به بررسی مطالعات پیشین، نقش حیاط و پتانسیل آن برای رشد جسمی، روحی و معنوی ساکنین به ویژه کودکان به تفضیل مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. در مجموع پژوهشها، نقش مهم بازی بر زندگی حال و آینده کودک مطرح، و برتری قابل توجه بازی کودکان در فضاهای باز و کنترل شده (نسبت به فضاهای بسته) در ایجاد شرایط مناسب روحی و روانی برای کودک مشخص شده است. همچنین به جرات میتوان گفت که حیاط مهمترین فضای یک خانه در آسایش روانی و فیزیکی کودکان است و حذف آن در بلند مدت منجر به مشکلات جسمی، روحی و روانی آنان خواهد شد.