بررسی تاثیر بهسازی منظر بومی بر رفتار شهروندی تحقیق موردی: حاشیه رودخانه کارون شهرستان اهواز

تحولات چند دهه اخیر در طراحی منظر، پارکها و فضای سبز شهری به دلیل سرعت در ساخت و ساز ناشی از توسعه شهر و شهرنشینی موجب شد که ضرورت باززنده سازی محیط و منظر شهری و نیز ساماندهی مناظر فرهنگی مورد توجه قرار گیرد. در برنامه ریزی زیست محیطی شهری موضوعات مختلف مدیریت شهری مورد تاکید و مطالعه قرار میگیرد. در این میان آشفتگی های مناظر بومی از منظر و ابعاد مختلف قابل بحث و بررسی است. رفتار شهروندان نیز در شهرها تحت تاثیر عوامل مختلف است زیرا معماران منظر از طریق سازماندهی و هماهنگی بین عوامل تحت نفوذ خود میتوانند محیط را به گونه ای طراحی و سازماندهی کنند که به تبع آن رفتار ساکنین محیط نیز تحت تاثیر قرار گیرد. رودخانه کارون به عنوان بخشی شاخص از کلیت شهر اهواز، ضمن حفظ ساختار یکپارچه محله ای خود، زیر حوزه هایی تعریف شده خواهد داشت که هویت مصنوع و کالبدی آن باززنده سازی شده و در مواردی نیز هویتی جدید به آن بخشیده شده است. تاکید بر ارتقاء مولفه های کیفی همچون سرزندگی، پیوستگی، امنیت، پویایی و معماری زیست محیطی در منظر و ساختار اکولوژیکی سبب حضور و مراجعه گسترده از نقاط مختلف اهواز به این محل شده و شکلی فرامنطقه ای به آن خواهد بخشید. در این تحقیق سعی شده است تاثیر مولفه های منظر حاشیه رودخانه کارون در رابطه با رفتار شهروندی در شهرستان اهواز مورد بررسی قرار گیرد. که به این منظور یک فرضیه اصلی و چهار فرضیه فرعی تدوین گردید که پس از تعیین جامعه و نمونه آماری و جمع آوری و تحلیل داده ها و اطلاعات، نتایج تحقیق حاکی از آن شد که بین بهسازی منظر بومی حاشیه رودخانه کارون و مولفه های منظر شامل منظر اکولوژیک، منظر طبیعی، منظر ادراکی، منظر فرهنگی و رفتار شهروندی در شهرستان اهواز رابطه معنا داری وجود دارد.