تأثیر رفتار رانندگان در ظرفیت و تأخیر تقاطع های بدون چراغ راهنمایی در ایران و تطبیق آن با روش HCM2000

مقدار ظرفیت و تاخیر در تقاطع ها بخش مهمی از ارزیابی عملکرد شبکه های خیابانی، است که معمولا در ساماندهی تقاطع ها و همچنین در مدلهای تخصیص ترافیک کاربرد فراوان دارند. کنترل و ارزیابی مقادیر ظرفیت و تاخیر در تقاطع های بدو چراغ به دلیل وابستگی شدید این پارامترها به نوع رفتار رانندگان و نحوه رعایت قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی سخت و دشوار است. اصولا مدلهای تعیین ظرفیت و تاخیر تقاطع های بدون چراغ بر پایه سه روش عمده تقسیم بندی می شوند: 1) مدلهای وابسته به سرفاصله عبوری قابل قبول رانندگان که در کشورهای آمریکایی و اروپایی مورد استفاده قرار می گیرند. 29 مدلهای رگراسیون تجربی که بر پایه پردازش داده های میدانی تقاطع ها استوار بوده که به طور عمده در مرکز تحقیقات کشور انگلیس ارایه شده است. 3) مدلهای تداخلی که بر پایه تداخل حرکات عبور کننده از تقاطع بنیان نهاده شده و در کشورهایی همانند اندونزی ارایه شده است. هدف از این پایان نامه تطبیق جدیدترین الگوریتم ساخته شده در کشور آمریکا، که بر پایه نوع رفتار رانندگان در پذیرش فواصل عبوری قابل قبول است که بر اساس اطلاعات گردآوری شده از چند تقاطع بدون چراغ راهنمایی به منظور تخمین مقادیر ظرفیت و تاخیر تقاطع های بدون چراغ کالیبره گشته است.